Paul ontmoet deze week De Verwarde Cavia – Paulien Cornelisse .. en????

Hoewel we makkelijk kunnen stellen dat smaken op allerlei gebieden verschillen, moeten we toch toegeven dat over het algemeen toestanden, die zich afspelen op een kantoor, voldoende materiaal opleveren voor enorm grappige feuilletons, zoals ‘The office’ (UK), ‘Het eiland’ (B), ‘Debiteuren Crediteuren’ (NL) of ‘Mad Men’ (USA). Ik twijfel er dan ook niet aan, dat dit ook op papier moet kunnen aanslaan. Het cynisme ligt er voor op te rapen, de verschillende figuren met hun kleine trekjes kunnen flink in de verf gezet worden, de roddels en onderlinge jaloezie zijn prêt-à-porter. Maar ze moeten wel gebruikt worden natuurlijk en ook een plot zou fijn zijn. Paulien Cornelisse ziet het enigszins anders met ‘De verwarde cavia’ : een samenstelling van columns, geschreven in 2013 uit het Nederlandse ‘NRC Handelsblad’ moet het doen.

• Nederlands
• 189 pagina’s
• Cornelisse
• april 2016

In ’t kort :

We maken kennis met Caaf, een cavia die elke dag op haar fiets naar kantoor gaat om daar absoluut niets mee te maken. En dat is jammer, want personages als Stella (hoofd Human Resources), Roy (de homofiele receptionist), bedrijfsyoga-leraar Gerlof of de comeback van Ruud (Hoofd Financiën) moeten voldoende zijn om, indien goed uitgetekend, de zakdoek bij de hand de houden.

 

De vraag is natuurlijk : hoe kan je deze figuren tot hun recht laten komen, indien je dagelijkse (of wekelijkse) column er moet liggen ? Antwoord : niet ! Oh ja, toch 2 zaken die tot ‘iets’ lijden (dat ik helaas niet klasseer onder ‘humor’) : het huwelijk van Caaf’s ‘ex’ Rogier en tenslotte haar relatie – en nieuwe roeping als leverancier van goulash – met Enzo.
Het boek telt 188 pagina’s en zijn weergegeven als de originele columns, zodat jullie tenslotte betalen voor zowat de helft beschreven bladzijden. Maar dat is niet het ergste. Ik mis het voor de hand liggend sarcasme van Jiskefet, de harde humor van Hans Teeuwen of Theo Maassen, het briljante van Jan Eelen. Het blijven kartonnen personages, onafgewerkt en vooral verstoken van enige humor. Ik heb enige tijd geleden een thriller gelezen, waarin problemen met het koffiezetmachine op kantoor grappiger was dan wat Cornelisse hier probeert te doen.
Oké, één anekdote dan ? Marja mag, dankzij ‘rugklachten’, verhuizen van de zware afdeling Distributie naar Caaf’s afdeling, maar mag opnieuw terug naar af wanneer Ruud haar op kantoor betrapt in een zowat onmogelijke yoga-houding. Tsja…
Besluit :

Omgevingen als kantoren, hotels, restaurants, enzovoort, geven stof tot onnoemelijk veel grappige gebeurtenissen. Het vreemde is dan ook dat Paulien Cornelisse, zelf cabaretière, er compleet niets mee doet. Het antwoord op de vraag die hier regelmatig passeert, is dan ook duidelijk : het feuilleton is beter !

Groet Paul Smeyers