De botanist – M.W. Craven  “Twee locked-room mysteries en twee geweldige personages; Poe en Tilly. Dit was smullen!”

M.W. Craven – De botanist.

• Auteur: M.W. Craven
• Uitgever: Luitingh Sijthoff
• Nederlands 
• 9 november 2023
• 9789021040202
• 416 pagina’s

De botanist is alweer deel 5 in de heerlijke serie rondom Washington Poe en Tilly Bradshaw. Een uniek koppel; zowel briljant in hun samenwerking als bijzonder in hun vriendschap. En intussen ook bij vele thrillerliefhebbers een geliefd koppel, wat mij betreft terecht!

Deze keer hebben Poe en Tilly een tweetal vreemde zaken op te lossen. Twee compleet verschillende zaken die toch iets gemeenschappelijks hebben. Beide zijn het ‘gesloten kamer mysteries’!  Estelle Doyle, de patholoog waar Poe bevriend mee is, zou haar vader hebben doodgeschoten. Iets dat Poe niet kan geloven. Estelle heeft echter twee problemen: ze heeft kruitsporen op haar handen en alleen haar sporen zijn zichtbaar in de sneeuw rondom het huis. Estelle wil dat Poe het mysterie ontrafelt, en hij zou niets liever willen dan fulltime bezig zijn met deze raadselachtige moord. Helaas zijn Poe en Tilly ook druk met een gifmenger, die de Botanist wordt genoemd. De Botanist stuurt de meest gehate mensen van het land een geperste bloem met een gedicht waarin hij hun dood aankondigt. Ondanks strikte bewaking van de  aangekondigde slachtoffers kan hij toch steeds zijn slag slaan. Als of hij onzichtbaar is.

Poe en Tilly moeten aan de bak als nooit tevoren, ze kunnen zich niet splitsen maar Poe wil Estelle niet opgeven.

M.W. Craven maakt het zichzelf niet makkelijk met deze twee compleet verschillende zaken. Als je in één boek één ‘locked-room’ – ook wel ‘Impossible crime mystery’ genoemd – verwerkt, maak je het jezelf als schrijver al lastig, met twee van zulke mysteries wordt het er niet eenvoudiger op! Toch lukt het Craven en hoe! Het plot zit geweldig sterk in elkaar en de twee afzonderlijke raadsels blijken toch meer gemeen te hebben dan in eerste instantie leek.

Ook krijgen de personages Poe en Tilly nog meer ‘verdieping’. Poe blijkt stiekem iets gevoeliger te zijn dan gedacht en Tilly leert haar nog altijd sociaal onhandige skills bij te schaven. Maar Tilly is Tilly, gelukkig, en daarom moet ik nog steeds geregeld om haar lachen! Of eigenlijk juist nog meer, omdat Tilly toch nog steeds onverwacht uit de hoek komt!  En nee, ik ben intussen nog steeds niet klaar met deze serie! ‘Mike Craven ga alsjeblieft lekker door met schrijven over Poe en Tilly!’ Wat een heerlijke #Mustread is dit weer! Ik was en blijf fan!

Lieve leesgroet, Carla Kooijman