We mochten wat vragen aan Anne Laure van Neer

Nadat Caroline het boek hoog op de stapel had gelegd en hem inmiddels uit heeft gelezen, hebben wij van Mustreads or Not de stoute schoenen aan getrokken en zochten contact met Anne Laure van Neer. Ze wilde heel graag mee werken aan een interview om zich in Nederland wat bekender te maken.

Justine was het debuut van Anne Laure, in de volgende vragen komen we heel wat meer te weten over de schrijfster van het boek waarvan Caroline vond; Een boek dat je blijft lezen. Geweldige anekdotes, die je steeds dichter of juist verder van de waarheid brengen. Super goed geschreven, je ziet het gewoon voor je, ik had echt medelijden met inspecteur Verbeke

Voor degene die u niet kennen, kunt u zich in een paar zinnen even voorstellen….

Ik ben Anne-Laure, 40 jaar, getrouwd, 2 kindjes en woon in Mortsel (dichtbij Antwerpen).

Een jaar of zes geleden besloot ik om schrijfster te worden. In september 2015 debuteerde ik met ‘Justine’ een literaire thriller die genomineerd werd voor de Hercule Poirotprijs.

We willen graag meer aandacht voor de Vlaamse schrijvers in Nederland, wat zouden wij er aan kunnen doen om dit te laten slagen? 

Dat is een moeilijke vraag…

Ik denk dat voornamelijk uitgeverijen moeten inzien dat ze toch een groot doelpubliek links laten liggen, door zich te beperken aan de landsgrenzen. Vermoedelijk zou dit wel beteren, moesten boekhandelaren daar ook hun schouders onder zetten en de landsgrens niet als een barrière zien.

Waarom men kiest om bijvoorbeeld geld te investeren in de vertaling van een Zweeds boek, in plaats van te investeren in de talenten die we in eigen streek hebben, dat begrijp ik ook niet zo heel goed. Als je ziet hoeveel Deense en Zweedse thrillers hier in de handel liggen, snap ik niet waarom wij als Nederlandstaligen onze talenten niet als exportproduct gebruiken.

Justine, is uw debuut, wat kunnen we nog meer verwachten? Komt er een tweede boek aan en welk genre gaat dit worden 

Ik schrijf momenteel aan een tweede boek met als werktitel ‘Maurice’. Maurice wordt net als Justine een ‘suspense’ boek met veel zwarte humor. Veel kan ik er nog niet over kwijt, want ik ben nog aan het schrijven (en ik ben een ‘trage’)

Van welke schrijver hebt u zelfde meeste boeken in de kast en welke tips wilt u onze lezers mee geven: “Welk boek moeten ze hebben gelezen?” en waarom? 

Jonas Jonasson, ‘de Honderdjarige man die uit het raam sprong en verdween’ vond ik fenomenaal. Het charmante hoofdpersonage, het absurde verhaal, de humor…

Of Niccolo Ammaniti… absoluut fan van zijn verhalen. Voor dezelfde reden: absurditeit, kleinmenselijk en humoristisch.

Uit onze contreien: Rudy Soetewey. Fantastische verhaalopbouw en originele invalshoeken.

Voor u fulltime schrijfster werd werkte u als reisagente/ reisorganisator, wat deed u besluiten het roer om te gooien, was het niet enorm spannend om alle zekerheid over boord te gooien en heeft u geen spijt? 

Toen ik stopte met werken, was ik op de rand van een burn-out. Werken, kinderen, studeren, ik deed alles tegelijkertijd en dat wreekt zich op een bepaald moment. Ik had mijn job opgezegd en wilde een rustigere baan zoeken.

Ik zocht, maar vond niets wat me aanstond. Het duurde even vooraleer ik begreep wat er aan de hand was.

Ik stond op een kruispunt in mijn leven en wilde eigenlijk aan mijn droom werken. De andere paden die me aangeboden werden, leken op dat moment niet de juiste. Het was mijn droom achterna of terug de tredmolen in. Ik heb gekozen om me in het diepe te gooien en te zien of het me zou lukken. Tot op heden heb ik geen spijt, al kan ik zeker niet leven van het schrijversvak. Misschien lukt dat binnen een tijdje wel. Dat zou fijn zijn.

Er wordt tegenwoordig weinig meer gelezen, vooral de jeugd heeft bijna geen boek meer in de hand, welk boek was uw favoriet vroeger, en heeft u altijd al een zwak gehad voor lezen  

Ik ben een boekenwurm. Altijd geweest.

Ik geloof echter niet dat de jeugd minder graag leest. Hoewel ze nu veel meer afleiding hebben door allerlei ‘schermpjes’, weet ik zeker dat er in ieder kind een potentieel boekenliefhebber schuilt. Je moet een kind het juiste boek op het juiste moment aanreiken. Als je dat goed doet, maak je er een boekenwurm van.

Zo heb ik mijn lievelingsjeugdboek ‘Koning van Katoren’ aan mijn zoon laten lezen toen hij 11 jaar oud was (de eerste twee hoofdstukken heb ik voorgelezen en toen het boek op zijn nachtkastje laten slingeren…). Sindsdien is hij niet meer te stoppen.

Hoelang doet u over een boek schrijven, het research werk en het schrijven op zich? Wat is het leukste het verhaal tot stand zien komen of de research ? 

‘Justine’ heb ik in twee jaar tijd geschreven.

Eerst een half jaar nadenken. Dat is een fijn moment, maar ook soms wel frustrerend. Er zijn zoveel verhalen die wachten om geschreven te worden, dat het moeilijk is om te kiezen. Meestal ga ik voor het verhaal dat in mijn hoofd blijft hangen.

Nadat ik een plan heb opgezet, begin ik te schrijven. De eerste versie is verschrikkelijk. Halverwege wil ik het meestal weggooien en aan iets anders beginnen. Het is net als een tekening maken van een paard. In je hoofd zie je een mooie witte hengst die galoppeert met de manen in de wind. Wanneer je het op papier probeert te zetten, lijkt het amper op een paard…

Die eerste versie is dus een grove schets. Ik moet aanvaarden dat ik een misbaksel op de wereld heb gezet, dat blijft moeilijk.

Na die verschrikkelijke eerste versie, begint het leukere werk. Puzzelen, schrappen, herschrijven, bijwerken,…Dan stuur ik het naar een paar proeflezers en verwerk ik de feedback die ik krijg.

Pas wanneer het verhaal goed zit, ga ik kijken naar mijn schrijfstijl. Dan ga ik het boek zin per zin nalezen. Nakijken of elk woord dat er staat, ook het juiste woord is. Ik hou niet van de ‘kijk eens hoeveel bijzinnen ik in een zin kan maken’-stijl. Dat leest niet zo fijn. Voor mij primeert het verhaal en staat de taal in dienst daarvan, hoewel een mooie zin uiteraard ook fijn is om te lezen.

Bent u alweer bezig met een nieuw boek? En zo ja wanneer komt deze uit en kunt u al een tipje van de sluier lichten waar het over gaat? 

Ik schrijf nu inderdaad aan ‘Maurice’. Ik kan er nog niet veel over vertellen, want het verhaal is nog niet klaar (er kan nog veel veranderen, daarom hou ik het liever nog even voor mezelf).

Ik hoop binnen een paar maanden een eerste leesbare versie te produceren. Of en wanneer het wordt uitgegeven hangt af van de planning van uitgeverij Kramat.

Uw boek is niet in e-book verkrijgbaar, zou u dat wel graag willen en heeft u daar zelf ook zeggenschap over?  

Ik heb er lang over nagedacht of ik dat nu wilde of niet.

Uiteindelijk heb ik besloten om het niet te doen. Gewoon omdat ik er zelf boos van zou worden dat ‘Justine’ (waar ik twee jaar aan heb gewerkt), zomaar van het internet kan afgeplukt worden. Daar zou ik echt van wakker liggen. Ik heb namelijk een onwaarschijnlijke hekel aan onrechtvaardige dingen. Ik koop zelf bijvoorbeeld vaak muziek op Itunes, en voor ieder nummer, heb ik ook eerlijk betaald.

Het is natuurlijk lastig omdat sommige mensen geen papieren boeken meer lezen of kopen, maar dat is een keuze die zij hebben gemaakt. Ze hebben een alternatief: het papieren boek. Indien ze het dus echt willen lezen, kunnen ze dat ook.

De cover van Justine is erg mooi, wie heeft dat ontworpen en heb je daar als auteur ook zeggenschap over, of heb je dan zo iets van, het boek was al heel wat om te schrijven de cover laat ik graag over aan anderen?  

De cover van Justine heb ik samen met Sonja Trouvé (ontwerpbureau ARTrouvé) ontworpen.

Ik wilde een hele cleane, sobere stijl en had het figuurtje dat op de cover staat op het internet gevonden. Zwart, wit met een bloedpuntje op de ‘i’, dat wilde ik.

Sonja heeft er een mooi geheel van gemaakt. Zo had ze het idee om de vingerafdruk die op de rug staat ook in het figuurtje te laten terugkomen. Dat is uiteindelijk een heel mooi resultaat geworden. Ik ben er zelf heel erg blij mee.

Vorig jaar stond u op het podium omdat u genomineerd was voor de Hercules Poirot prijs 2015. U stond daar tussen bekende en minder bekende auteurs. Wat vond u ervan dat u genomineerd was, dat uw aller eerste boek meteen voor een prijs in aanmerking kwam? Geeft het ook meer druk om een nieuw boek te schrijven en dat je nog beter je best moet doen. Of heeft dat helemaal geen invloed. En gaat het lukken weer op het podium te komen of dit jaar zeker niet? 

 

Het was uiteraard heel erg maf om daar te staan tussen allemaal ronkende namen. Als debutantje kan je er alleen maar van dromen.

De druk voor mijn volgend boek voel ik wel, maar die komt niet van buitenaf. Die komt vooral van mezelf. Ik wil geen prutser zijn, dus moet ik gewoon hard werken om er iets van te maken.

Wat ik wel besef is dat er vanaf een tweede boek ook een vergelijking mogelijk is (de eerste was beter, of de tweede is beter dan de eerste… dat soort dingen). Ik heb een totaal andere invalshoek gekozen, zodat lezers de verhalen niet echt zullen kunnen vergelijken. Hoewel het nog altijd een macaber, doch grappig kantje zal hebben, zal ‘Maurice’ niet hetzelfde zijn als ‘Justine’.

Ik vermoed niet dat ‘Maurice’ op tijd klaar zal zijn om dit jaar mee te dingen voor de Hercule Poirotprijs. Ik neem nu de tijd om iets te schrijven waar ik zelf echt helemaal achter sta. En zoals ik al zei, ik wil geen prutser zijn. Dat kan mijn prille schrijvers-ego niet aan. Mijn uitgever heeft me ook op het hart gedrukt om de tijd te nemen voor mijn volgend boek. Geen druk, geen deadlines. Gewoon zorgen voor een goed verhaal. En dat ga ik doen.

U heeft al vele interviews gegeven, maar zijn er nog vragen, die u eigenlijk wel zou willen beantwoorden, maar die nog nooit gesteld zijn? Graag horen wij dat van u !!! 

Als ik dan toch mag kiezen, stel ik een wedervraag:

Hoe kan een schrijver zijn dankbaarheid tonen aan alle mensen die het boek ‘Justine’ hebben gelezen, gerecenseerd, gepromoot en gedragen hebben?

Bij deze…Duizendmaal dank! Zonder lezers zou ik slechts een bizarre vrouw zijn die moordverhalen verzint.  Dankzij jullie ben ik een schrijfster, dat klinkt wel veel beter dan het vorige.

Ook daarvoor dank!

U heeft een prachtige naam, die weinig voor komt bij ons in ieder geval, heeft u nooit voor een pseudoniem willen kiezen of doe je dat alleen als je je eigen naam niet mooi genoeg vind of als je anoniem wilt blijven? Wij zijn erg benieuwd wanneer je daarvoor zou kiezen eigenlijk. 

Mijn moeder is geboren in Zuid-Frankrijk en wilde me graag een Franse voornaam geven. Anne-Laure wordt in België inderdaad niet vaak gebruikt. ‘Van Neer’ zou dan weer afkomstig zijn van ‘Neer’. Dat is een dorp in Nederland, waar de voorvaders van mijn vader vandaan zouden komen.

Ik heb ervoor gekozen om mijn eigen naam te gebruiken omdat ik na vele jaren oefenen, eindelijk het gevoel had dat ik met ‘Justine’ iets had bereikt waar ik mee naar buiten wilde komen.

Een pseudoniem kan handig zijn als je bijvoorbeeld in een ander genre iets wil uitbrengen.

Omdat ik nu echt het gevoel heb dat ik ben waar ik moet zijn en schrijf wat ik zelf graag wil lezen, ben ik ook blij dat ik er mijn naam op mag zetten. Het geeft trouwens altijd een kleine kick om je boek in de boekhandel te zien liggen. Dat went niet, die blijdschap.

Bij deze Anne Laure heb je je dankbaarheid meer dan voldoende getoond door zo enthousiast op de vragen te reageren, mee te werken aan ons interview. En wij, Caro en Moon hopen je dan ook zeker een keer te ontmoeten . Wellicht op de Boekenbeurs in Antwerpen welke in onze agenda vast staat….Heel veel succes met “Maurice” laat je weten wanneer deze uitkomt dan zijn we van de partij .

Lieve Leesgroet Caro en Moon 

Ben je nieuwsgierig geworden naar Justine lees hier de recensie van Caroline

Recensie Justine Anne Laure van Neer