De Hondenman Toni Coppers
Een Liese Meerhout –thriller
Auteur: Toni Coppers
Uitgever: Manteau
- Nederlands
- 304 pagina’s
- Manteau
Het verhaal:
Zo zagen we Liese Meerhout nog nooit: een tevreden, ja zelfs gelukkige commissaris die volop aan het verhuizen is. Klaar om aan een nieuw hoofdstuk in haar leven te beginnen. Tot ze een oproep krijgt die een keten van zorgwekkende gebeurtenissen in gang zet. Een vrouw wordt gevonden in het Galgenweel, het uitgestrekte zeilmeer op de Antwerpse Linkeroever. Ze is gewurgd en misbruikt. De zaak wordt nog gruwelijker wanneer de politie ontdekt dat haar hart koelbloedig is verwijderd.
Vergelijkbare misdaden duiken op in Spanje en Duitsland. De moordenaar lijkt ongrijpbaar. Het enige wat hij telkens achterlaat is een sneeuwwitte veer die geheimzinnig naast het lichaam ligt. Als in haar privéleven een drama plaatsvindt en in Antwerpen een tweede slachtoffer valt, moet Liese Meerhout haar team op zoek naar een man die ervan geniet te doden. Een geschokte, rouwende Liese tast in het duister en moet dieper gaan dan ooit in de jacht op haar eerste seriemoordenaar…
Mijn Mening:
“ Niet veel later, op die laatste zaterdag van maart om half twaalf `s middags, haalden duikers het druipende lichaam van een vrouw uit het koude, rimpelende water van het Galgenweel”
Een trieste omslag heb ik in handen een vrouw in de rietkraag aan een meer, het doet me wat en het maakt me nieuwsgierig. Wat heeft de titel te maken met de omslag is iets wat ik me gelijk afvraag. Maar dit word me helemaal duidelijk aan het einde van het verhaal.
Wanneer het boek begint neemt Toni Coppers je gelijk mee in de actie het lijk van een vrouw wordt gevonden op het meer, ze heeft niet meer aan dan alleen een spijkerjasje. Liese Meerhout en haar team wordt op de moord gezet en al gauw blijkt dat de vrouw verkracht is en haar hart uit haar lichaam gesneden is. Dit allemaal binnen de veertig bladzijde. Dat is de snelheid die we van Coppers gewend zijn. En ook Lies Meerhout is weer helemaal als vanouds, haar heerlijke personage, het eigengereide en de koppigheid van haar karakter is weer helemaal herkenbaar.
Fijn, ik geniet daarvan. Ik mis alleen de giraffen ….
Maar Liese is verhuist en zal niet meer naar de giraffen aan de overkant van haar huis kunnen kijken.( dit vond ik altijd zo`n leuk terug kerend detail)
De schrijfstijl van Coppers is mee slepend en vasthoudend, hij neemt je mee en laat je niet meer los de korte hoofdstukken houden je geboeid. De woordkeuze is uitermate fijn te noemen en gedetailleerd, je loopt gewoon mee met de personages van het verhaal, zo goed zijn ze beschreven. In De Hondenman heeft de eigengereide Liese het zwaar, ze krijgt flink wat emotionele dingen voor haar kiezen waardoor ze iets van haar Hardheid verliest, ik krijg zelfs medelijden met haar en kan me inleven in haar gevoelens. Ook haar relatie met Matthias krijgt meer diepgang en maakt ze met haar collega`s Michel Masson en Sofie ook weer van alles mee wat nog niet uitgewerkt is in De Hondenman, wat mij nu al trekt naar nieuw deel van de Liese Meerhout serie.
Het verhaal de Hondenman is weer een echte Coppers, tot het einde toe houdt Toni je in spanning en heb je nog geen idee waar het heen gaat. Waardoor ik door lezen wil en eigenlijk geen tijd heb om iets anders te doen. De diepgang en de gruwel daden zijn duidelijk aanwezig en ik geniet.
“ Ze had in haar carrière al enkele gruwelijke misdaden meegemaakt, maar dit sloeg alles. Hier was een dader aan het werk die vrouwen het hart uit hun lichaam sneed, willekeurige vrouwen die alleen maar verbonden waren met elkaar doordat ze ongeveer hetzelfde voorkomen hadden”
- Spanning; 4
- Schrijfstijl; 5
- Psychologie; 5
- Plot; 5
- Leesplezier; 5
Ik kan niet anders dan 5 *****sterren geven voor dit heerlijk boek Kortom Toni Coppers kom maar op met een vervolg ik ga hem zeker weer aanschaffen
Moon
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.