De Zomer van de Doden – Toni Coppers

“Coppers mag zich de thriller koning van Vlaanderen noemen.”

• Auteur: Toni Coppers
• Uitgever: Manteau

• Nederlandstalig 
• 320 pagina’s 
• 9789022333495 
• april 2017

De Achterflap

In de catacomben onder de kerk van Bolsena, een stadje in Midden-Italië, wordt het lichaam gevonden van een Antwerpse man. Hij ligt in een van de nissen waar de vroege christenen begraven werden. 

Commissaris Liese Meerhout en hoofdinspecteur Michel Masson gaan ter plekke op onderzoek uit. Liese ergert zich aan haar Italiaanse collega’s en hun eindeloze siësta’s, en ook aan Masson, die op scheiden staat, openlijk flirt met ontslag en het tripje schaamteloos gebruikt om te zwelgen in de culturele rijkdom van de regio. Maar ze vinden geen enkel aanknopingspunt. Het lijkt erop dat de man zelfmoord heeft gepleegd.

Terug in Antwerpen vergt een andere zaak hun aandacht: de schipper van een veerboot op de Schelde heeft een koffer uit het water gehaald met daarin de bezittingen van een meisje dat in 1993 werd vermoord. De speurders vinden vingerafdrukken en DNA-materiaal in de koffer die overeenkomen met die van de dode in Italië. Maar de man had destijds een waterdicht alibi en kan onmogelijk de dader zijn.

Mijn Mening

“Goh wat een prachtige dag. Je zou eigenlijk niet dood mogen gaan op dagen als deze”

Een nieuwe Toni Coppers, daar lopen we warm voor. Een nieuw avontuur over commissaris Liese Meerhout, heerlijk nieuwsgierig ben ik naar de verdere ontwikkelingen van Liese en haar collega`s en het nieuwe onderzoek.

Coppers schrijft als vanouds weer heerlijk herkenbaar, alsof je nooit gestopt bent met het laatste boek ga je zo verder in De Zomer van de Doden. De personages ontwikkelen zich verder, na het laatste boek wat het lezen een extra boost geeft. Gelukkig voor de lezers die de boeken van Coppers nog niet kent, je kunt alle boeken los van elkaar lezen, de rode draad is Liese Meerhout en haar collega`s maar ook zonder de voorgaande boeken te hebben gelezen, zit je zo midden in het verhaal. Dit is de kracht van Toni Coppers. Hij kan woorden omtoveren is gestroomlijnd lopende zinnen, welke je een tastbaar beeld geven tijdens het lezen.

Ook in De Zomer van de Doden, weet Coppers je weer te pakken. De sfeer in dit boek is voelbaar, de ontwikkelingen van de personage boeiend. Zeker die van Michel Masson, waar je gewoon een zwak voor krijgt als je al meerdere boeken van Toni hebt gelezen. Het verhaal loopt langzaam maar gestaag op naar de plot, welke je heel voorzichtig ziet aan komen maar het eigenlijk steeds wegdrukt. De mooie beschrijving van de omgeving en de sfeer geven het verhaal een extra dimensie, de combinatie van Italië en België maken het verhaal af.

“All those wasted lives, fluisterde ze.”

Toni Coppers doet weer, weer weet hij je als lezer mee te nemen in de wereld van de Antwerpse sectie Moord. Dit samen met de altijd goede tastbare beschrijving van de karakters, maakt dat alle thrillers van zijn hand lijken te veranderen in goud. Coppers mag zich de thriller koning van Vlaanderen noemen.

Dik verdiende 5 sterren voor De zomer van de doden, gewoon omdat 6 niet kan!!

Lieve leesgroet Moon