Een gouden gezin – Jolanda Zuydgeest “Een verhaal puur en vol emotie.”

Een gouden gezin – Jolanda Zuydgeest.

“Een verhaal puur en vol emotie.”

Auteur: Jolanda Zuydgeest
Uitgever: Godijn Publishing
Nederlandstalig
232 pagina’s
9789492115454
december 2017

De Achterflap;

“Ik heb een gouden gezin.’ Het zijn de laatste woorden van mijn vader voor hij overlijdt. Met hulp van haar negen kinderen lukt het mijn moeder om verder te gaan met haar leven. Tot er opnieuw tegenslag is. Ze wordt depressief en probeert zichzelf van het leven te beroven. De zorg voor haar neemt toe, waardoor ook de spanning tussen de kinderen oploopt. Externe hulp komt moeizaam op gang.
De laatste twee jaar van mijn moeders leven zijn zwaar. De druk van de mantelzorg veroorzaakt een breuk in het gezin. Mijn moeder voelt zich tot last. “We hadden haar graag nog gelukkig gezien.’
Judith

Mijn Leeservaring;

Een gouden gezin een boek uit de Boek10 serie van het najaar van 2017. Niet een heel onbekende dame, Jolanda Zuydgeest, in de vorige serie van Boek 10 deed zij al mee met haar debuut “Angst regeert de vulpen”

Een gouden gezin, een gezin met een goud randje? Maar wat als de mantelzorg te veel wordt bij sommige familieleden. Wat als er frictie komt, doordat de zorg voor moeder niet voor iedereen even belangrijk is. Is het dan nog wel een gouden gezin?

Jolanda Zuydgeest, vertelt het verhaal van negen kinderen en de mantelzorg voor hun moeder. Dat dit niet zonder slag of stoot gaat wordt al snel duidelijk. Voor vele van de lezers zal dit herkenbaar zij, al hoop ik van niet. Aan de schrijfstijl van Jolanda merk je dat er veel verdriet zit, de ondertoon is treurig en vol frustratie. Je proeft het tussen de zinnen door, ook aan de manier waarop het geschreven is bemerk je veel emoties. Het is jammer dat er een aantal foutjes zijn blijven zitten na het redigeren. Al doet dit niet af aan het verhaal, het verhaal is duidelijk en helder. Hier wordt een verhaal verteld wat gebaseerd is op waargebeurde ervaring, waarbij je proeft hoe de schrijfster zich voelde. Aangrijpend om hier getuigen van te mogen zijn.

Het boek is opgedeeld in drie delen, In het eerste gedeelte is in het kort de geschiedenis beschreven van het gezin Pronk, in aanloop naar het ziekbed van moeder Pronk. In deel twee lees je fragmenten uit het schriftje wat bij moeder lag in het verpleeghuis. Waarin de familieleden de andere op de hoogte houden van het reilen en zeilen rondom moeders. Hierin wordt niets geschuwd, je leest alles, straight… geen poespas.

Door de duidelijke onverschrokken manier van schrijven kost het je als lezer totaal geen moeite om je in te leven in de karakters. Iedereen zal dit anders ervaren, de een zal meer herkenning vinden in de zussen, de ander meer in de broers. Maar hoe je het went of keert dit verhaal is puur en echt.

“De barstjes in het gouden gezin zijn scheuren geworden.”

In het laatste gedeelte, komt jongste dochter Judith aan het woord, zij verteld haar verhaal, haar verdriet en zorgen om haar moeder. Een moeder die duidelijk aangeeft dat ze het leven niet meer ziet zitten, een moeder die zich een last vindt voor het hele gezin. Dit is erg aangrijpend om te lezen, je raakt ontroerd door alle verdriet.

Een gouden gezin, is een broos begrip wanneer er zorg en stress om de hoek komt. Jolanda Zuydgeest beschrijft dit vol overgave, met veel voelbare emoties die van de bladzijdes afspatten. Je wordt erdoor geraakt of je wilt of niet. Voor de schrijfster is dit een heel eerlijke en vooral helende uitlaatklep geweest, neem ik aan. Begrijpelijk. Soms voelde ik me wat bezwaard, omdat je deelgenoot werd van iets wat heel privé en persoonlijks is. Maar het verhaal is ook een waarschuwing, hoe close je ook kunt zijn in een familie. Koester het want er hoeft maar iets te gebeuren en je bent het gouden gezin kwijt.