Gevangen Geboren – Ann Driessen “Een schreeuw om hulp”

Gevangen Geboren – Ann Driessen

“Een schreeuw om hulp”

• Auteur: Ann Driessen
• Uitgever: Kramat Bvba
• Nederlandstalig
• 9789462420809
• februari 2018

Samenvatting:

Het waargebeurde verhaal van een geïnterneerde
Renée is 31. Haar jeugd was een hel. Ze zat opgesloten, vastgebonden en gevangen. Door mishandelingen, vernederingen en verkrachtingen werd ze onhandelbaar. Ze schreeuwde, dreigde, sloeg, schopte, spuwde en beet. Omdat ze zo agressief was en stalkte, werd ze geïnterneerd. Maar door gebrek aan plaats in een psychiatrisch ziekenhuis, belandde ze in de gevangenis, Daar zit ze al acht jaar.
Journaliste Ann Driessen schreef met en voor Renée een openhartig boek.
Renée spaart niemand: noch haar mishandelaars en verkrachters, noch zichzelf. Nu heeft ze spijt van haar daden en van het verdriet en de pijn die ze veroorzaakte.
Renée verdient een kans, een psychiatrische behandeling én een nieuw leven buiten de gevangenis, net als meer dan 600 geïnterneerden in België. Hopelijk krijgt ze die snel…

Mijn leesmening:

“Gevangen Geboren”, een titel die me triggered, met een prachtige cover. Een vrouw die uit een gevangenisraam wat hoog in de staart een beetje omhoog, Wil ik dit wel lezen, zo’n heftig verhaal. Maar toch, dit waargebeurde verhaal, moet gelezen en doorverteld worden. Niet normaal dat mensen geen juiste behandeling kunnen krijgen in de psychiatrie, geen plaats en niet genoeg hulpverlening.

Het verhaal wordt verteld vanuit de ik persoon, Renée. Wat zij in al die jaren heeft opgeschreven wordt nu in boekvorm verteld door auteur Ann Driessen.

Ann is een journaliste en dat kun je terug vinden in het geschrevenen. De zinnen zijn kort, met erg veel opsommingen.

VERBORGEN, OPGESLOTEN, WEGGESTOPT, GECOLLOQEERD,

VASTGEBONDEN, AFGEZONDERD, GEVANGEN

Ik zou bijna denken dat Renée het echt zelf op papier heeft gezet en niet een auteur het verhaal heeft opgeschreven. Jammer want het zou veel meer tot zijn recht komen als het meer één verhaal was geweest. Renée heeft enorm veel mee gemaakt en heeft in heel veel gevangenissen en instellingen gezeten.

Renée heeft veel last van obsessies en vooral op mannen. Wanneer ze iemand in de hulpverlening tegen komt die aardig tegen haar is, wordt ze eigenlijk meteen verliefd en stalkt de persoon obsessief. Renée vraagt ook om verkeerde aandacht, steeds wil ze zelfmoordplegen en vertelt dit dan van te voren. Iedere keer wordt ze optijd gevonden. Ook een schreeuw om aandacht!!

Het verhaal heeft me zeer aangegrepen en ik kan bijna niet geloven dat er zulke dingen gebeuren en er niet voldoende hulpmiddelen en hulpverleners aanwezig zijn. Steeds meer jonge mensen komen in het psychiatrische circuit terecht, waarom wordt er niet meer gedaan aan hulpverlening!!

Dit boek is een schreeuw om aandacht, geen aandacht in de persoon van Renée maar aandacht in de vorm van hulp.

Er moeten meer instellingen komen, waar de mensen geholpen kunnen worden en kunnen leven zonder anderen kwaad te berokkenen.

Wat erg dat ook al een jeugdinstelling gefaald heeft in de jeugdjaren van Renée. Was er eerder ingegrepen en een goed pleeggezin gevonden, dan was dit waarschijnlijk allemaal niet gebeurd. Labiel zit denk ik al in de genen, maar met een goede opvoeding kun je erg ver komen in het normaal opgroeien van een kind.

Het zou een goed boek kunnen zijn, mits het meer een verhaallijn had gehad en er niet teveel van de hak op de tak was gesprongen. Ook wanneer er had gestaan dat Renée het zelf had geschreven ipv een auteur had het me meer geboeid. Toch is dit moeilijk te zeggen, vooral omdat het niet zomaar een verhaal is, maar een roep, een schreeuw om aandacht.

Ik blokte mijn gevoelens al een hele tijd af. Ik lachte ze weg om ze niet binnen te laten. Lachen deed ik vaak op de momenten dat anderen dat niet gepast vonden.

Heel moeilijk om te verwoorden wat ik van het boek vond, enerzijds moet het gelezen worden en doorverteld, anderzijds kwam ik er bijna niet doorheen omdat ik soms geen touw kon vastknopen aan de verhaallijn. In het nawoord wordt alles duidelijk, daar wordt alles wat Renée heeft mee gemaakt en wanneer ze in welke instelling heeft gezeten, nogmaals overteld en komt het beter over.

Een boek wat ik moet laten bezinken, maar wat me zeker niet zomaar zal loslaten.

Lieve leesgroet van Caroline