Confrontatie – Esther van der Ham “IJzersterk neergezette karakters, diepgaand, meeslepend en scherp”

Confrontatie – Esther van der Ham

 “Van der Ham weet op zo`n kwetsbare manier de karakters neer te zetten dat het waargebeurd lijkt. Het had je familie kunnen zijn. Intrigerend, indrukwekkend en aangrijpend.”

• Auteur: Esther van der Ham
• Uitgever: Droomvallei Uitgeverij
• Nederlandstalig 
• 250 pagina’s 
• 9789492844057 
• april 2018

De Achterflap

Na een traumatische ervaring in Spanje tijdens een weekje vakantie met de familie, probeert Annabel thuis de draad weer op te pakken. Dit gaat lastig door misselijkheid en vermoeidheid. Haar collega biedt haar de helpende hand. Ze neemt haar mee uit om haar even uit de sleur te halen. Dit gaat helemaal mis. Annabel heeft bijna geen grip meer op de werkelijkheid. Het contact met de familie verslechtert, en dan wordt ze ook nog beschuldigd op haar werk. Kan de ondersteuning uit onverwachte hoek haar helpen?
Hoe loopt het af voor Annabel?

Mijn leeservaring

“Die blik in Annabels ogen laat Emma niet meer los”

Deel drie van de “C” serie van Esther van der Ham, na Controle, Contact is het nu de beurt aan Confrontatie. Het verhaal van Annabel, de dochter van Emma uit de eerdere delen.

Stonden in de eerdere delen Marjolein en Emma centraal, in dit verhaal raak je gevangen in de wereld van de ietwat naiëve Annabel. En wat voor wereld! De terugkoppeling en de informatie over de vorige delen is voldoende om de boeken los van elkaar te lezen, je mist niets, het vult juist aan. Erg prettig, al wil je na Controle, het verhaal van Marjolein, waarschijnlijk gewoon verder lezen en genieten van de indrukwekkende schrijfstijl van, van der Ham. Want het is inmiddels een feit dat Esther haar karakters ijzersterk neerzet, diepgaand, meeslepend en scherp. Chapeau voor de schrijfster, want dit kan niet iedereen. Doordat de karakters zo overtuigend zijn neergezet, raken de situaties je, je blijft geboeid en onder de indruk. Het zouden je familie leden kunnen zijn of de buurvrouw, zo overtuigend zijn de karakters neergezet.

“‘Het is nooit te laat. Nooit’ benadrukt hij.”

De opbouw van de drie delen spreekt mij aan, elke keer weer komt er een hoofdkarakter naar voren, speelt zijn eigen hoofdrol, maar ze hebben 1 rode draad en dat is familie. Dit geeft de boeken een unieke stijl en maakt het origineel. De onderwerpen zijn aangrijpend en laten je niet los, Dit samen met de heerlijke schrijfstijl maakt dat het boek onder je huid gaat zitten en het je pas loslaat wanneer je de laatste bladzijde dicht slaat.

Esther je hebt me weer te pakken.  Hoe krijg je het voor elkaar, me weer in een hoekje op de bank te drijven, genietend van zoveel wanhoop en ellende, wat mij niet loslaat en me aan het denken zet…?

Lieve Leesgroet Moon