Mechtild Borrmann – Over de grens “Hoever gaat de loyaliteit van een kind”

Mechtild Borrmann – Over de grens

“Hoever gaat de loyaliteit van een kind”

Uitgever: A.W. Bruna Uitgevers

Auteur: Mechtild Borrmann

• Nederlands
• 1e druk
• 9789400510838
• februari 2019
• 288 pagina’s

Mechtild Borrmann:

Mechtild Borrmann (Keulen, 1960) begon pas na een carrière als dans- en theaterpedagoog, gestalttherapeut en personeelsmanager met het schrijven van romans. Ze ontving voor haar eerdere werk in Duitsland al de gerenommeerde Friedrich-Glauser-Preis en de Deutscher Krimi Preis. In Frankrijk ontving ze de Grand prix des lectrices van ELLE Magazine. Oorlogskind is gebaseerd op de waargebeurde – en nooit opgeloste – ‘puinmoorden’ (Trümmermörder) in Hamburg.

 Samenvatting:

Een aangrijpende roman van een verloren Duitse jeugd. Gebaseerd op een duister hoofdstuk uit de Duitse naoorlogse geschiedenis: kindertehuizen in de jaren vijftig

De Schönings wonen in een dorp aan de Duits-Belgische grens. Zoals veel gezinnen daar proberen ook zij in de zware jaren na de oorlog wat extra’s te verdienen met het smokkelen van koffie. De zeventienjarige Henni is hier vanaf het begin bij betrokken en kent de route over het verraderlijke moerasgebied op haar duimpje. Zij kan de smokkelaars, voornamelijk kinderen, veilig in het donker door het gebied loodsen.

Maar vanaf 1950 gaat de georganiseerde misdaad zich met de smokkel bemoeien en schrikt de douane er niet voor terug op hen te schieten. En op een nacht gebeurt het ondenkbare: Henni’s zusje wordt neergeschoten. Henni wordt in een tuchtschool vastgezet. Vanwege de koffiesmokkel. Maar dat is slechts een deel van de waarheid. Haar jongere broertjes, die Henni sinds de dood van hun moeder onder haar hoede had, belanden in een katholiek kindertehuis. Waar een van hen, de kleine Matthias, aan longontsteking sterft. Ook dat is slechts een deel van de waarheid…

Mijn leeservaring:

Voor de blogtour van de roman Over de grens van Mechtild Borrmann, kreeg ik het boek in de bus om mee te doen voor Mustreads or Not.

De cover trok mij al meteen aan en dan vooral de zin die erop staat gedrukt.

Een jong meisje probeert vlak na de oorlog met koffiesmokkel haar familie te onderhouden. Maar dan gaat het mis.

Het boek begint in het jaar 1970, waar het over een zitting gaat en blikt iedere keer terug vanaf het jaar 1945 tot 1970. In het begin moest ik even schakelen omdat er vrij veel personages voor komen en je in het begin nog niet weet wat de bedoeling van de terugblikken is. Maar als je dat al gauw door hebt zou je willen dat jij het woord zou mogen voeren in de rechtbank. Waarom zwijgt de hoofverdachte in alle talen.

Een gelukkig gezin, vader Schöning werkt hard en de kinderen doen het goed, tot dat moeder ziek wordt en overlijdt. De vader denkt niet voor de kinderen te kunnen zorgen en wil ze met behulp van de pastoor, van de plaatselijke kerk, onderbrengen in een Katholiek tehuis. Omdat de oudste dochter Hennie beloofd heeft aan haar moeder het gezin bij elkaar te houden en zij in plaats van naar school te gaan, gaat werken, wil vader het een poosje proberen. Vader trekt zich steeds meer terug in zijn geloof en is meer in de kerk te vinden als thuis. Geld krijgt ze niet van vader en wanneer Henni het voor elkaar heeft dat ze met de smokkelgroep mee mag, houd ze dit angstvallig verborgen voor vader en de kleintjes thuis.

Henni doet er alles aan om het gezin draaiende te houden en met goed resultaat, tot dat Henni in de problemen komt en de pastoor zich er mee gaat bemoeien. De  kinderen worden uit elkaar gehaald en komen in tehuizen terecht waar er met strakke hand wordt geregeerd en er zaken gebeuren die het daglicht niet kunnen verdragen. Henni gaat naar een tuchtschool voor meisjes.

Regel nummer één van de tuchtschool voor meisjes luidde: Werken! Werken! Werken!

Dat deze jaren zoveel invloed hebben op Henni haar verder leven, daar komt ze pas vele jaren later achter. Een boek wat me met een brok in mijn keel achter liet, met een plot wat je liever anders zou zien, maar dat je nog lang bij blijft. Loyaliteit is de spil van het verhaal.

Een roman dat zeker een verfilming waard is. Mechtild Borrmann, deze auteur heeft een prachtige schrijfstijl en ik hoop gauw haar eerste boek Oorlogskind te kunnen lezen, want ik blijf haar zeker volgen. Een dikke mustread wat mij betreft.

Lieve leesgroet Caroline