De denkbeeldige vriend – Stephen Chbosky “Ik geloof dat er zat lezers zijn die wel genieten van dit verhaal maar ik hoor daar zeker niet bij.”

De denkbeeldige vriend – Stephen Chbosky

“Heel cliché matig een verhaal over goed en slecht, wie o wie zal overwinnen, en daar bijna 800 pagina’s over doen om tot een voorspelbare eindconclusie te komen is wat hier gebeurd.”

• Auteur: Stephen Chbosky
• Uitgever: A.W. Bruna Uitgevers
• Nederlandstalig
• Paperback
• 9789400510319
• september 2019
• 779 pagina’s

Achterflap

Christopher is zeven.

Christopher is de nieuweling.

Christopher heeft een denkbeeldige vriend.

Alleenstaande moeder Kate Reese is op de vlucht. Vastbesloten om het leven voor haar en haar zoon te verbeteren, ontsnapt ze midden in de nacht samen met Christopher aan een gewelddadige relatie. Samen belanden ze in de hechte gemeenschap van Mill Grove, Pennsylvania, ver van de bewoonde wereld. Slechts één snelweg leidt erheen en één snelweg eruit.

Eerst lijkt het de ideale plek om eindelijk tot rust te komen. Maar dan verdwijnt Christopher. Zes afschuwelijke dagen lang kan niemand hem vinden. Totdat Christopher tevoorschijn komt uit het bos aan de rand van het dorp, ongedeerd maar niet onveranderd.

Hij keert terug met een stem in zijn hoofd die alleen hij kan horen, met een missie die alleen hij kan volbrengen: hij moet voor kerst een boomhut in het bos bouwen, anders zullen zijn moeder en alle anderen in het dorp nooit meer hetzelfde zijn.

Algauw raken Kate en Christopher verzeild in het gevecht van hun leven — een strijd tussen goed en kwaad, met hun dorp als het strijdtoneel.

Mijn leeservaring

Voor A.W. Bruna Uitgevers mocht ik de flink dikke pil ‘De denkbeeldige vriend’ van Stephen Chbosky recenseren. Het boek sprak mij in de eerste instantie aan vanwege dat er in het persbericht gezegd werd voor de liefhebbers van Stephen King en omdat er op de voorzijde van het boek een quote staat van Emma Watson. Zoals jullie wellicht allang weten behoort King tot mijn favoriete schrijvers groepje en Emma Watson behoort tot mijn favoriete actrices clubje. Dus tja, dan krijg je toch gauw vertrouwen in zo’n boek…

Toch ga ik gelijk met de deur in huis vallen en melden dat deze “thriller” mij enorm is tegen gevallen. Om diverse redenen die ik hier uit één zal zetten.

De vergelijking met Stephen King zijn werk is voor mijn gevoel alleen al compleet verzonnen door iemand die nog nooit een boek van King gelezen heeft. Want het verhaal komt met geen mogelijkheid in de buurt van King zijn verhalen.

Volgens mij komen heel veel elementen uit ‘De denkbeeldige vriend’ uit al oudere/lang bestaande verhalen en zijn die hierin geplaatst om zo met z’n allen een nieuw, maar verre van origineel, verhaal te vormen. Heel cliché matig een verhaal over goed en slecht, wie o wie zal overwinnen, en daar bijna 800 pagina’s over doen om tot een voorspelbare eindconclusie te komen is wat hier gebeurd.

“Maar diep in haar hart had iets haar altijd dwarsgezeten. Als iets te mooi lijkt om waar te zijn, is het dat ook.”

De genre typering thriller, die letterlijk op de kaft van het boek staat, slaat naar mijn idee ook compleet de plank mis. Het komt na alles gelezen te hebben voor mij neer op een horror fantasy verhaal. De hoeveelheid blood & gore voldoet toch echt volledig aan de horror definitie. Normaal gesproken ben ik daar ook een grote liefhebber van maar in dit boek komt het zo extreem veel aan bod dat ik al vrij snel zoiets had van ja ja nu weten we het wel. Er gebeurd ook gewoon teveel waardoor het geheel nogal hysterisch aanvoelt als je het mij vraagt.

“En terwijl ze haar ogen dichtdeed om te gaan slapen, kon ze zijn antwoord bijna horen. ‘Dat is voor jou een vraag en voor mij een weet.’ ”  

De personages zijn ook niet heel verrassend en goed uitgewerkt vind ik. Iedereen heeft een goede en slechte kant, de ene wat meer dan andere. De ene heeft ook meer redenen dan andere om slecht te zijn enzovoort. Met geen enkel personage voelde ik maar enigszins verbinding of empathie. Ach, wellicht ben ik gewoon te nuchter voor de enorm voorspelbare rode draad in dit boek.

“Hoi, hoe gaat het? Alles oké? Maak je geen zorgen, haal gewoon adem, je went er wel aan.”

Doordat ik alles niet zo interessant en nogal voorspelbaar vond, was de spanningsboog ook ver te zoeken en dwaalde ik in gedachte af tijdens het lezen. Ik bleef dus niet geboeid door lezen en was blij toen ik het boek eindelijk uit had.

Ik begrijp dat mijn recensie niet al te positief klinkt. Ik heb dan ook eerlijk gezegd echt moeten worstelen om dit boek uit te lezen. Toch gedaan en zoals altijd respect voor het werk dat de schrijver erin gestoken heeft. Ik geloof dat er zat lezers zijn die wel genieten van dit verhaal maar ik hoor daar zeker niet bij.

Lieve leesgroet, Elsa.

Dit boek is ook te lezen met het Kobo-plus abonnement! #thekobolife @Kobobooks.com