Wilde gok – J. Bollé
“Heb je zin in een spannend, vlot lezend, verrassend verhaal wat zich afspeelt in de jaren zeventig lees dan gerust ‘Wilde gok’ van J. Bollé.”
Auteur(s) : J. Bollé
Uitgeverij : Phoenix Books
ISBN : 9789083140469
Taal : Nederlands
Uitvoering : Paperback
Aantal pagina’s : 300
Verschijningsdatum : 20 augustus 2021
Achterflap
Zuid-Frankrijk 1970.
De weduwe Céleste De Châtillon en haar twee dochters lijken een zorgeloos leven te leiden in hun villa nabij Menton. In werkelijkheid brengt een schuldenberg hen op de rand van de afgrond. Wanneer de gokverslaafde Céleste dieper verstrikt raakt in de moorddadige tentakels van het plaatselijke drugsmilieu, komt het leven van haar lievelingsdochter Beau in gevaar. Celeste is wanhopig en bedenkt een waanzinnig plan om uit de schulden te komen. Haar plan lijkt te lukken, totdat de vreemde Léon de opdracht krijgt om Céleste en haar dochter te vermoorden.
Ondertussen wordt in een dorpje in de Provence een jonge vrouw in paniek wakker. Ze lijdt aan geheugenverlies waardoor ze geen andere keuze heeft dan de man die met haar woont, te vertrouwen. Alles verandert wanneer een mysterieuze vrouw contact met haar legt. Dan neemt haar leven uit het niets een ongekende wending.
Mijn leeservaring
Ik moet bekennen dat ik de eerdere boeken van Johnny Bollé wel voorbij heb zien komen en ook collega boekbloggers heb gehad die mij vol enthousiasme zijn boeken aanraden maar tot nu toe had ik nog geen enkele titel van hem kunnen lezen. Phoenix Books bood mij echter de kans om mee te doen aan de blogtour rondom ‘Wilde gok’ en die liet ik uiteraard niet aan mij voorbij gaan gezien ook dit verhaal mij wel degelijk aansprak.
Vooral de setting Zuid-Frankrijk in 1970 trok mijn aandacht en het tweede deel van de achterflaptekst waarbij verteld wordt een jonge vrouw wordt in paniek wakker en ze leidt aan geheugenverlies. Aangezien die tekst achterop uit twee delen bestaat ben ik ook benieuwd hoe zij met elkaar verbonden zijn. De coverafbeelding doet mij denken aan de kunst van één van mijn favoriete kunstenaars René Magritte. Dus genoeg punten om het boek te willen lezen.
“De hele dag leek de zee op een glad spiegeloppervlak, nu stuurt de plots opgekomen wind golfjes in de richting van het keienstrand.”
De Franse tekst vooraan in het boek en het eerste hoofdstuk brengen me helemaal in de juiste sfeer voor deze thriller. De schrijfstijl leest verrassend gemakkelijk en de bewoording vloeit soepel voort in gedachte tot een constant aangenaam leestempo bereikt is. Voor mij leest het verhaal snel zonder gehaast aan te voelen. Door de aanduidingen van personagenaam, data inclusief jaartal bij de hoofdstuknummers ontstaat er geen verwarring vanuit wie je de komende tekst leest. Alles is vanuit ik-perspectief geschreven waardoor je telkens vanuit verschillende personages het verhaal beleefd. Hierdoor worden verschillende kanten belicht en blijft de mogelijkheid bestaan om de lezer te verrassen.
“Op dit moment lijkt het zo nutteloos, ik weet niet of ik het zal aankunnen.”
Doordat er dus meerdere belangrijke personages zijn vanuit wie je leest wat er voltrekt blijft het lange tijd spannend en onbekend hoe alles precies in elkaar zit en tevens voel je mee met de onrust en onzekerheid van ieder. Fascinerend hoe de schrijver vanuit elke gedachte gang het verhaal van een andere kant belicht heeft weten te krijgen en op die manier de spanningsboog gespannen houdt.
“Zelfs mijn hersenen zijn verlamd, nadenken lukt niet meer.”
Toch gaat het geheel enigszins over de top met gevolgen wat mijn smaak betreft tegen het einde. Ik vond bepaalde toevoegingen niet nodig, net even te extra om zo maar te zeggen zonder iets te verklappen. Maar goed, ik heb het boek niet geschreven en er zullen vast andere lezers zijn die hier geheel anders over denken. Smaken verschillen nu eenmaal. Hiermee wil ik ook zeggen dat er voldoende gebeurd in het boek waardoor je als lezer geboeid door blijft lezen. De vertelling zakt niet in en blijft voor mij grotendeels interessant.
“Meteen daarna begon het gedonder, alsof ik uit het sprookje van Sneeuwwitje werd gerukt en gedropt in een chaotische vertelling van Edgar Allen Poe.”
Ik heb genoten van mijn kennismaking met het geschreven werk van Johnny Bollé. De eerdere boeken van hem staan nog steeds op mijn wil ik lezen lijst in ieder geval. Heb je zin in een spannend, vlot lezend, verrassend verhaal wat zich afspeelt in de jaren zeventig lees dan gerust ‘Wilde gok’ van J. Bollé.
Lieve leesgroet, Elsa.
Mustreads or Not 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.