Van de Velde De Smet – Kobe Lecompte
“Je kan het beste zelf het boek oppakken om te gaan lezen want mijn woorden hierboven kunnen nooit recht doen aan het boeiende verhaal ‘Van de Velde De Smet’.”
- Auteur(s) : Kobe Lecompte
- Uitgeverij : Aspekt
- ISBN : 9789464629330
- Taal : Nederlands
- Uitvoering : Paperback
- Aantal pagina’s : 233
- Verschijningsdatum : 13 maart 2023
Van de velde De Smet krijgt bij zijn geboorte niet alleen een vreemde naam, ook de situatie waarin hij opgroeit is op zijn minst bijzonder te noemen. Hij woont al sinds hij een kleine baby was helemaal alleen, in een caravan op een terrein dat door enkele daklozen in gammele tentjes wordt bewoond. Zijn bed is zijn hele wereld, en daar lijkt hij best tevreden mee. Zijn mama komt nu en dan langs om hem aan de borst te leggen, maar vooral om de caravan uitbundig te versieren met kleurrijke plastic bloemen. Op die manier dompelt ze haar zoon in haar droomwereld. Wanneer hij uiteindelijk naar school gaat ontwaakt hij en ziet wat hij nooit eerder mocht zien.
Mijn leeservaring
Als je een boek van Kobe Lecompte oppakt kan je er zeker van zijn dat je een bijzondere leeservaring tegemoet gaat die met ieder verhaal anders uit zal pakken. Aangezien ik dat over het algemeen wel kan waarderen koos ik ervoor om ook zijn nieuwste roman te lezen en van een recensie te voorzien.
De diepzinnig, wel doordachte schrijfstijl van Kobe Lecompte (die ik herken van eerder werk) komt direct tot uiting vanaf de intro. Tevens wordt duidelijk dat er vanuit een ik-personage geschreven is, wat in dit geval betekent vanuit hoofdpersonage Van de Velde De Smet inclusief hier en daar Vlaamse bewoording. De bewoording en bijbehorende zinsopbouw komt eigentijds passend, vlot leesbaar en toegankelijk begrijpend bij de lezer binnen.
“Lees door de treurnis heen en raak de taal van de bloemen.”
In de intro staat één zin vetgedrukt, die wellicht enigszins een waarschuwing is voor de zwaarte van de inhoudelijke vertelling. In ieder geval rijst hiermee mijn vermoeden naar het hoofdthema, zorgt het daarnaast voor interesse naar de gehele ontvouwing. Zorgt voor betrokkenheid en bind de lezer aan de hoofdpersoon (hij is lijdend voorwerp, er ontstaat empathie) omdat hij degene is die de zin “uitspreekt”, zijn verhaal gaat vertellen na deze uitspraak. Slimme schrijftactiek ook om de lezer alvast te intrigeren voor wat er daadwerkelijk allemaal gaande is.
“Er zijn mensen die er nooit toe komen om voor zichzelf kiezen, dus ik was op drieëndertigjarige leeftijd nog mooi op tijd, vond ik.”
Inhoudelijk is het dus inderdaad een pittig verhaal voor mij om te lezen, ik kan me zo voorstellen voor iedere lezer. Toch lees ik door omdat ik het hoofdkarakter ergens bewonder om zijn levensvisie, nieuwsgierig ben naar de ontknoping voor hem en zijn medepersonages. Mede karakters die er wel degelijk zijn en op hun eigen manier interessante bijdragen leveren. Daarbij zijn de thematische onderwerpen die vervlochten zijn afzonderlijk allemaal onderrichtend naar mijn idee. Zoals bijvoorbeeld de overlevingskracht van de menselijke geest, daar tegenover geestesziekte, belang van educatie, vriendschap, liefde enzovoort. Teveel om hier te benoemen.
“Het leven is geen sprookje, maar wel op z’n mooist als je het in zijn puurste vorm aanvat.”
Het boek maakte indruk op verschillende vlakken. Helaas is het hoofdthema nog weleens in de realiteit te vinden. Tevens vanwege de fantasie van de schrijver die onuitputtelijk lijkt te zijn met ieder nieuw boek. Tegelijkertijd wekte de geschreven woorden regelmatig irritatie op door de voor mij onbegrijpelijke keuzes die alle personages maakten. Een goed verhaal hoort je altijd op diverse manieren mentaal gezien te prikkelen en uit te dagen vind ik.
“We klinken op een goede morgen en we vertellen.”
Je kan het beste zelf het boek oppakken om te gaan lezen want mijn woorden hierboven kunnen nooit recht doen aan het boeiende verhaal ‘Van de Velde De Smet’. Wat zeker een aanrader is op z’n geheel eigen manier.
Lieve leesgroet, Elsa.
Mustreads or Not 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.