Toni Coppers – De zaak Magritte.

“Een misdaadroman met een knipoog naar deze kunstenaar.”

• Auteur: Toni Coppers
• Uitgever: Manteau 
• Nederlandstalig
• 272 pagina’s
• 9789022333358
• juni 2017

Samenvatting:

November 2017. Het leven van Alex Berger, een Brusselse rechercheur, staat in de wacht sinds zijn vrouw Camille overleed bij de terroristische aanslagen in Parijs, bijna twee jaar geleden. Ze werd neergeschoten op het terras van Le Carillon, waar ze met vriendinnen aan het aperitieven was. Sinds die dag is Berger een emotioneel wrak. Een man zonder hoop die te veel drinkt en om weinig of niets geeft. Zijn dromen zijn gevuld met gruwelijke nachtmerries waarin zijn vrouw hem telkens smekend komt vragen waarom hij haar niet gered heeft.

Tegelijk wordt een bizar spoor van moorden getrokken door Brussel en Parijs. Telkens vinden de speurders bij het slachtoffer hetzelfde briefje: ‘Ceci n’est pas un suicide’…

Mijn mening:

De serie van Toni Coppers over Liese Meerhout vind ik geweldige boeken en zijn uitstapje naar “De zaak Magritte” trok mijn aandacht. Toni is genomineerd voor de Hercule Poirot prijs, dus heb ik het boek opgepakt en ben gaan lezen.

Geen boek wat je leest met de tv aan, want door de vele personages en het verspringen van Brussel naar Parijs moet je je gedachten er goed bij houden.

Ik lees graag boeken waar ik me kan laten mee slepen in het verhaal, maar er moeten niet teveel personages met verschillende namen in voorkomen. Wanneer het eerst commissaris is en dan verderop Alain en even later Prieux en dit is één en dezelfde persoon, dan moet ik echt mijn gedachten er goed bij houden. Dit gebeurde met meerdere personages.

Ook de schrijfstijl was wat zwaarder dan ik van Toni gewend ben, maar het paste prima bij het verhaal. Na ruim 100 bladzijden zat ik eindelijk in het verhaal en werd toen mee gezogen in de personage van Alex Berger. Medelijden kreeg ik met hem, verschrikkelijk wat verdriet met je kan doen.

Van de kunstenaar Magritte had ik nog nooit gehoord, dacht ik, maar nu kom ik zijn werken overal tegen en heb toch wel wat schilderijen van hem gezien. Een misdaad verhaal met een kunst boodschap erin.

Had ik in het begin wat moeite met dit boek, het einde was mooi, emotioneel zelfs en bijna bevredigend, want ik hoop dat Alex zijn leven weer enigszins op de rit krijgt en terug komt in een volgende zaak of misschien wel in de volgende Liese  Meerhout als collega. Ik heb het gevoel dat er nog heel veel uit dit personage, Alex,  gehaald kan worden.

Lieve leesgroet van Caroline