Het Kattenpension – Esther Vermeulen #MiekeWijnantsgastrecensie

Het Kattenpension – Esther Vermeulen

‘Het kattenpension’ is een goed opgebouwd verhaal met een vleugje romantiek dat de lezer qua thema nog lang zal bijblijven.

Titel: Het Kattenpension
Auteur: Esther Vermeulen
Uitgeverij: Veltman Uitgevers
Verschijningsdatum: September 2018
Genre: Detective & Mysterie
Paperback – 284 Bladzijden
ISBN: 978 90 483 1697 7 paperback
ISBN: 978 90 483 1700 4 e-book

OVER DE AUTEUR

Esther Danielle Vermeulen is geboren en getogen in Rotterdam. Ze studeerde economie aan de HES in Rotterdam. Esther heeft een gezin en werkt parttime bij een IT-bedrijf. Schrijven is haar passie.
Esther is auteur van de detectiveroman reeks Bureau MaRit.
Haar boeken spelen zich deels af in Rotterdam, maar beperken zich niet tot de stadsgrenzen.
Het kattenpension is het zevende deel. Alle delen zijn los van elkaar te lezen.

OVER DE INHOUD EN MIJN MENING

Marit Johansen is privédetective en eigenaar van het detectivebureau Bureau MaRit op het Noordereiland in Rotterdam. Medewerker Olaf is gehandicapt en zit in een rolstoel.
Ze werkt samen met de eigenzinnige detective Jack Stevens, met wie ze ook een relatie heeft. Marit is bevriend met rechercheur Dix Boeks.
Op het moment dat Bureau MaRit geen opdrachten heeft belt een geëmotioneerde Roza Palet; haar kater Tobias van vijf jaar is verdwenen. Hij is nog nooit zolang van huis geweest. Roza is bang dat hem iets is overkomen. Marit voelt medelijden met de verdrietige Roza en besluit om Tobias te gaan zoeken.
De zoektocht naar Tobias verloopt heel anders dan dat Marit had verwacht. In de buurt is geen spoor van Tobias te vinden. Haar zoektocht gaat verder; ze gaat de dierenasielen af en komt terecht bij het kattenpension ‘Happy Cat’. Daar maakt ze kennis met Cora, een enthousiaste vrijwilliger. Samen kijken ze naar alle katten; Marit heeft geluk ze denkt Tobias te herkennen en maakt een foto van de kater. Met de foto gaat ze naar Roza en die denkt ook dat het Tobias is. Dolblij is ze. De dag erna gaan ze samen naar ‘Happy Cat’ om Tobias op te halen.
Deze keer worden ze te woord gestaan door een magere vrouw van middelbare leeftijd. De kat waarvan ze dachten dat het Tobias was, is weg. Vragend kijkt Marit naar de vrouw die hen stilzwijgend heeft gadegeslagen. ‘Dat zal ik even moeten uitzoeken’, zegt de vrouw en loopt naar kantoor. Even later weet ze te melden, dat er gisterenavond enkele katten zijn opgehaald. Marit zegt: ‘Ik heb tegen uw collega gezegd dat we Tobias vandaag zouden ophalen.’ De vrouw antwoordt: ‘Ik heb Maisy helaas sinds gisterenmiddag niet meer gesproken, omdat ik een afspraak had. Vandaag moest ze naar school en de vrijwilligster met wie ze samenwerkt is ziek, dus er is geen onderling contact geweest. Het spijt me dat de kat die u zag er nu niet meer tussen zit.’ Roza is intens verdrietig; ze gaan naar huis. Marit heeft een raar gevoel; alle katten die er bij haar eerste bezoek zaten zijn weg. Waar zijn ze gebleven?
De vrouw richtte zich tot haar. Haar stem kwaadaardig en trillend van ingehouden woede. Als een engel des doods stond ze daar, het oordeel was geveld.
Tijdens een etentje met Dix vertrouwt deze haar toe, dat er de laatste tijd regelmatig vuilniszakken met een lugubere inhoud uit de rivier worden gevist. Marit neemt dit als kennisgeving aan.
Marit blijft op zoek naar Tobias en stuit hierbij op nog meer vreemde dingen. Wat een eenvoudige opdracht leek, blijkt een complexe zaak te zijn waarin katten en mensen spoorloos verdwijnen. Ze roept de hulp van Olaf en Jack in.
Zal het hen lukken deze zaak op te lossen?
Tijdens de opdracht van de vermiste Tobias komt haar relatie met Jack onder druk te staan. Marit ontdekt dat ze gevoelens heeft voor Dix. Voor wie kiest ze?
Ze slaakte een diepe zucht. Ze hield van beide mannen, hoe verschillend ze ook waren.
Op de cover staat een afbeelding van een schuur; daarop een naamplaatje ‘Happy Cat’. Voor de schuur een opvallende zwarte kat. Later in het verhaal wordt de mysterieuze cover duidelijk.

Vrij snel is duidelijk wat zich er afspeelt in ‘Happy Cat’. De beeldende schrijfstijl en plotwendingen maken veel goed. De echte spanning komt pas aan het eind, waarbij de afloop voorstelbaar is. De afgrijselijke dierenmishandeling, waar de auteur goed research naar heeft gedaan, is weerzinwekkend en roept onbegrip en walging op. Maatschappelijke problemen zoals alcoholisme, eenzaamheid, depressie en vreemdgaan worden subtiel aangeroerd.

Opvallend is dat de hoofdstukken niet genummerd zijn, maar een passende titel hebben. De auteur beschrijft afwisselend het privéleven en werkomgeving van Marit. Bij ‘Het kattenpension’ is dit voor de lezer zeer welkom gezien de afschuwelijke dierenmishandeling, die goed, maar gelukkig niet tot in detail wordt beschreven.
De karakters van de hoofdpersonages worden goed uitgediept. De dialogen zijn levendig; de gevoelens en beleefwereld van de personages worden prima verwoord en zorgen ervoor dat de lezer kan in- en meeleven.

De auteur laat zien hoe mensen meegesleept kunnen worden in gruwelijkheden waar ze niet bewust voor gekozen hebben. Dat juist deze mensen op het moment suprême sterker worden en zelf beslissingen gaan nemen.