Een interview, anders dan anders, met Marelle Boersma en haar Jan

Een interview, anders dan anders, met Marelle Boersma en haar Jan

Op Valentijsdag werd de tweede “Ik Vertrek” thriller van Marelle Boersma gelanceerd en op zaterdag startte Marelle Boersma met haar promotietour door Nederland. De eerste dag van de tour kwam ze op het mooie Goeree Overflakkee en wel in Middelharnis bij boekhandel Dekker & van Esbroek. Daar stond een tafel klaar met een hele serie boeken van Marelle en natuurlijk de twee delen van de  “Ik Vertrek” serie.

 

Marelle was met manlief Jan gekomen, die haar overal trouw naartoe rijdt en hij zette een  prachtige banner neer buiten, zodat de mensen wisten, hier moeten we zijn. Gezellig was het zeker, met leuke praatjes over boeken en over ik vertrek en de klanten die het boek kochten wilden natuurlijk  allemaal een handtekening.

Na afloop gingen Marelle, Jan en ik naar een leuk tentje, want ik mocht een interview houden. Onder het genot van  koffie en een overheerlijke appeltaartpunt met slagroom, leek het mij slim om het interview op te nemen en thuis uit te werken, maar wat een werk, ruim een uur kletsten we over boeken, Portugal en over het Ik Vertrek van Jan en Marelle. Super gezellig was het en had ik al het idee Jan te kennen door de aanwezigheid bij boekpresentaties en de ambassadeursmails van Marelle, nu heb ik hem in het echt leren kennen, en wel als een geweldig, lieve, attente man, volgens Marelle een lot uit de loterij 😉

Het interview:

• blauw zijn mijn vragen
• zwart Marelle aan het woord
• Groen is Jan aan het woord

 

Hoeveel delen mogen we nog verwachten van de “Ik Vertrek“ serie?

Voorlopig heeft Marelle nog genoeg inspiratie bronnen. Ze is al bezig met Ik Vertrek naar Cornwall en in gedachten naar Sant Tropez, Curaçao, en een Grieks eiland en ga zo maar door, dus voorlopig nog genoeg voer voor deze serie. Alle boeken moeten wel iets anders als insteek hebben. Het moet niet een concept zijn dat je alleen de hoofpersonages en de plaats moet veranderen en dus al klaar bent. Nee, ieder boek moet uniek zijn.

Nu ben ik dus bezig met Cornwall een prachtige streek met kliffen (kan van alles gebeuren) en  heeft mysteries. Er  zijn allerlei andere verhalen over Cornwall, de Moors van Cornwall (de moerasgebieden) en de kliffen, ook is Cornwall het gebied van steencirkels, veeg mij maar op. Ik vind dat heerlijk. Ik wilde echt iets anders, ik heb nu Chateau met olijfolie en lavendel, Sicilië met de maffia en chocolade  en nu wil ik iets heel anders maar wel het typische van die verschillende culturen naar voren brengen. Iets typisch van Cornwall, dat vind ik leuk om te schrijven. Om het land echt te kunnen typeren, moet je er naar toe, dat is echt heel naar (hihi 😉 ). Maar dat vind Jan ook zo leuk aan deze serie er zijn nog heel veel meer ideeën. En als het op is dan vraag ik misschien wel aan Jan,  waar wil je heen op vakantie?  en dan schrijf ik daar over. Ilse (lees uitgeverij De Crime Company) had het over Curaçao en dat vond Jan wel erg leuk, maar is ook wel erg duur haha

Wanneer je schrijft over een streek of over een land hoe doe je je research? Je gaat er heen dat heb je al verteld, maar daarna?  

Ik begin al eerder om mezelf inspiratie te geven, ik begin met schrijven zo’n 20 of 30 duizend woorden. Daarna ga ik erheen. Dan  weet ik waar ik heel gericht research naar moet doen. Ik ben dus al begonnen met schrijven en ga dan de diepte in. Op internet vind je de info, maar de sfeer, kleuren, de geuren en wat de streek typeert, de smalle straatjes, die vind je daar.

Kun je eigenlijk leven van het schrijven.

Ja, ik leef nu van het schrijven. Ik geef natuurlijk ook schrijftrainingen. Voor de meeste schrijvers is leven van het schrijven het summum. Het was mijn droom om dat ooit te kunnen doen.

Na hoeveel boeken was dat ongeveer?

Ik heb pas in 2015 ontslag genomen, daarvoor heb ik er altijd naast gewerkt. Ik heb een sabbatical genomen, hoe het voelt me terug te trekken in mijn kamertje en ik was zo gelukkig, dit wilde ik gewoon blijven doen. Ik heb een plan gemaakt, hoe zou ik het gaan doen, hoeveel verdien ik en dan hoe ga ik dat aanpakken, ik had ook nog twee studerende jongens. Jan brak in, dat zat niet in het plan. Jan werkte ook en heeft ook ontslag genomen. Het is dat Jan mij ontvoerde.  Jan; “ik had ook genoeg gedaan. Samen hebben we een goed bestaan.” 

Het is niet belangrijk om heel rijk te zijn, als je kunt doen waar je blij van wordt en je hebt genoeg om van te leven, wat moet je dan met meer geld, je kunt wel blijven werken en werken!! Dit is leven van je dromen. Jan zijn droom om naar Portugal te gaan en mijn droom om te leven van het schrijven.  Ik snap dat ik heel gezegend en bevoorrecht ben.

Het duurde vijf jaar voor het eerste boek uit kwam, daar heb ik  heel hard voor gewerkt. Dat was in 2005 toen kwam mijn eerste boek pas uit en daarvoor had ik natuurlijk al veel promotie gemaakt, marketing gedaan , mezelf neerzetten, korte verhalen en collums schrijven en dat alles om mijn droom uit te laten komen.  De droom om een hele dag de tijd te hebben om een boek te kunnen schrijven en dat kwam pas 10 jaar daarna. Op een gegeven moment is het gewoon doen.

Waarom wilde je naar Portugal Jan?

Het is een mooi land met leuke mensen, die vreselijk aardig en behulpzaam zijn en natuurlijk trok het klimaat aan. Spanje, Portugal,wat is het verschil? Portugal is heel anders heel veel aardiger dan Spanje. Spanje is wat chovinistisch.  Portugal is kom maar en delen. Ik had die droom al 20 jaar. Kids waren net zo’n beetje uitgevlogen en toen kwam Marelle en die zei: ik ga mee.

Wat vonden jullie ervan om je ouders en kinderen achter te laten?

Verschrikkelijk, om onze ouders achter te laten, het is 3 uur vliegen,  maar als je je hele leven op de rem blijft staan , dan er is altijf wel iets, kinderen te klein, kinderen gaan naar de middelbare school en krijgen vriendjes,  kinderen krijgen kinderen,  je wordt grootouders,  je ouders worden ouder, er is altijd wel wat. Ik mis ze als ik weet niet wat, maar er is telefoon en we kunnen skypen. We komen zeker 3, 4 of soms wel 5x per jaar naar Nederland. Het mooiste is sinds wij in Portugal zitten komen de kinderen een weekje naar ons. Nu is het niet meer van, mam we komen eten en daarna gaan ze weg naar sporten of vrienden, maar ze blijven een hele week, dus we kunnen praten, dat is quality time. Je gaat veel meer de diepte in, dat komt natuurlijk ook wel omdat ze wat ouder worden. Mijn moeder is wel in Portugal geweest, maar mijn vader en Jan zijn moeder jammer genoeg niet. Wel fijn dat mijn moeder er is geweest, ze weet nu waar we het over hebben. Mijn moeder zegt nu: Ik geef je groot gelijk, je leeft veel gezonder.  Ze vond dat ik altijd veel te druk was, een alleen staand moeder,  boeken schrijven,  werken en trainingen geven,  je doet veel te veel en dan is stress de grote ziekte maker.  Ik ben nu veel ontspannener en gelukkiger en dat is natuurlijk geweldig voor een moeder om te zien.

Ik krijg ook steeds meer zin om te vertrekken 😉

Wij wonen in het achterland van de Algarve en we hebben een sociaal netwek om ons heen gebouwd. Om een kop koffie te drinken moeten we soms wel een uur rijden, maar dat moet je doen, sommige komen terug maar de meeste niet, die hebben het te druk of vinden het tever. Je moet het incalculeren. We zijn veel meer gewend, om ergens te komen moet je rijden, als we daar niet hadden gewoond hadden we dit niet zo snel gedaan naar Middelharnis of door heel Nederland crossen, maar jij begrijpt dat volgens mij ook wel Caroline

Jan, hoe sta jij tegenover het schrijverschap van Marelle en speel je wel eens een personage in haar boeken?

Nee dat laatste  niet, geen personage. Ik vind het nu super, ben ontzettend trots, (Marelle zegt ooohhhh wat lief)  In het begin, bij de eerste afspraak, zei ik “die wereld is niet mijn wereld, ik ga niet mee naar het  boekenbal”. Ik ben geen lezer, ik gunde me er geen tijd voor. Ik stond voor de klas en had een eigen bedrijf. Ik lees nu de boeken van Marelle. Ik ben nu met “Stil water” bezig, ik lees met terug werkende kracht. Ben niet zo kritisch over haar boeken. We praten er wel over samen, dan zeg ik, dat had ik niet zo begrepen of dat ik het net iets anders zag.  We brainstormen samen wat af.

Je bent als schrijver in je eentje aan het werk als je er met iemand over praat,  al is het om het alleen maar  onder woorden te brengen,  daardoor denk je na. Ik ben vreselijk eigenwijs. Dus ik doe toch wel wat ik wil, maar soms is het fijn als iemand je een tikje geeft de goede richting in. Ik vertel ook niet alles aan Jan over het schrijven. Hij had Chateau gelezen en was heel verbaasd over het verhaal, hij had het een andere richting op verwacht.

Wat vind je leuker om te doen, schrijftrainingen geven of zelf aan een boek werken?

Dit is de aller moeilijkste vraag die je me kunt stellen, het punt is, ik kan zeggen, de afwisseling. In je eentje schrijven is eenzaam,  Jan zorgt voor de koffie en dan ga ik weer verder. Maanden alleen bezig met een verhaal. Schrijftrainingen, daar heb je mensen om je heen, met dezelfde passie, die ik mag helpen. Als er mensen debuteren, wat veel voorkomt, dan ben ik trots en dan sta ik bij boekpresentatie, als we toevallig in Nederland zijn,  vooraan te juichen en ik zal ze helpen waar ik kan en mijn netwerk inzetten om ze te promoten. Ik weet hoeveel werk het is. Schrijvers die bij  mij begonnen zijn en nu bij  Ilse (uitgeverij de Crime Company) hun boek uitgeven, hoe trots ben je dan.

Zelf op de werk vloer blijven door verhalen te schijven, ervaart wat voor worsteling het is, je kunt zo uit de praktijk werken, die ervaring delen, als het lukt en je hebt van die glimmende gezichten, daar doe je het voor.

Zou ik niet iets laten vallen omdat ik het zo druk heb!!! NEE. Je kunt minder boeken schrijven of minder trainingen geven, maar 1 ervan laten vallen echt niet

Wat als er iemand zich aanmeldt voor een schrijfvakantie en nog niets op papier heeft staan. Hij heeft nog geen idee, maar denkt wel in een week een boek bij jou te kunnen schrijven 😉

Was het maar zo dan ging ik zelf op mijn eigen vakantie mee. Mensen denken dat soms echt Blanco komen is juist fijn. Als ze woorden hebben, dan is het best moeilijk om dan te zeggen, je bent verkeerd begonnen. Ik ben wel eerlijk dus ik geef wel aan dat bijvoorbeeld de eerste 50 pagina’s  alleen maar inleiding zijn en voor een thriller moet je een korte inleiding hebben. Soms is het even slikken en iemand moet zich erover heen zetten,  liefst niets op papier maar wel in je hoofd.

In een week een boek schijven, dat spreek ik meteen uit, dat gaat echt niet lukken. Een boek schrijven is echt heel veel werk en je kunt best veel hoofdstukken hebben geschreven in een week en daarna ik geef zoveel mogelijk  handvatten mee naar huis zodat ze thuis verder kunnen. Maar dat het boek af zal zijn, dat zal ik meteen ontkrachten.

Wat als een groepje mensen zich heeft aangemeld en niemand blijkt ook maar over enig talent te beschikken. Wordt dit ongemakkelijk of ga je gewoon eerlijk vertellen dat ze beter badmeester in de woestijn kunnen worden 😉

Heel moeilijk,  er zijn mensen die beginnen al op een behoorlijk hoog niveau en er zijn mensen die heel hard moeten werken om op dat niveau te komen. Mensen die gemotiveerd zijn en het heel graag willen en het belangrijkste is dat ze het leuk vinden om te schrijven, dan kan ik ze echt leren een boek te schrijven. Als mensen denken ik wil rijk of beroemd worden dan zegt ik eerlijk dat moet je niet willen. Sommige mensen schrijven in 2 of 3 maanden een boek, ik moet hard werken om een boek schrijven, ik doe er zeker 5 maanden over.

Je  moet duidelijk weten, welk genre je wilt schrijven, kinderboek, thriller, YA of roman. Wat vind je moeilijk waar worstel je mee. Ik lees het, misschien heb  je wel  een gouden personage in je verhaal, maar de spanning is er niet. Waarom wil je een thriller schrijven, omdat ze zo in zijn? Maar als jij een roman schrijver bent waarom niet dan.

Hoe zie jij je fans? Zie je ze als vriendinnen met wie je alles deelt? Vooral als we ambassadeurs mail van je krijgen, lijkt het of je het tegen een vriendin hebt.

Hoe gaaf is het als mensen jouw volgen en zich ambassadeur van je willen noemen, dan zijn ze fan van je. Ik schrijf zoals ik ben, ik kan niet een masker opzetten en doen alsof ik een vriendin ben . Zelfde als dat je een schrijver bent  en je niet in kunt leven in je personages. In een thriller zet je geen info, maar info kun je dus vertellen in een ambassadeurs mail. Bij de Ik Vertrek boeken ben ik daarmee begonnen. We waren met de olijfolie bezig, toen we met Chateau bezig waren, mensen weten niet hoe je olijfolie maakt en dat het gewoon nog bitter is. Hoe leuk is het om mensen mee te nemen in je gedachten wereld, dat je mensen mee neemt in jouw leven en  in de wereld van de hoofdpersoon. Dat je naar een lavendel museum gaat en verteld wat je daar allemaal ontdekt.  Wanneer je vertelt welk kasteel model heeft gestaan in het verhaal en als je dan een berichtje krijgt van een ambassadeur met een foto en het berichtje, ik sta in dat kapelletje van het verhaal.  Dat is de verbinding die je met je lezers hebt.

Mijn ambassadeurs zijn vriendinnen, zij lezen de verhalen en die verhalen komen uit mij en die emoties die wil ik delen.

Tijdens de boekpresentatie van Marelle in Utrecht werd er gezegd door de boekhandelaar, die eerst een beetje sceptisch tegenover de boekpresentatie stond “het is zo warm hoe jouw boekpresentatie ging. De mensen hangen aan je lippen en vinden het zo leuk hoe jij je verhalen verteld.” Er kwam zelfs iemand naar haar toe en vertelde dat ze ambassadeur van Marelle was. mensen zijn helemaal trots dat ze ambassadeur kunnen zijn.

Ik doe dit al sinds 2010, de ambassadeursmail sturen. Het is  een heeeeel lang traject, dat je ook in de vingers moet krijgen. Ik vind het alleen maar leuk om die mailtjes te sturen, dan ga ik los, dan is het gewoon een verhaal vertellen aan de mensen die mijn boeken lezen. Voor de meeste thrillers is dat misschien minder interessant, het kan dingen weg halen de de magie afhalen van een boek, maar met deze achtergrond weetjes, doe je af en toe een gordijntje open, om even de smaken van de chocolade te laten zien en hoe die repen er dan uitzien.

https://marelleboersma.nl/aanmelden-ambassadeur-marelle/

Filmmakers kijken naar recensies, zou het een serie kunnen worden, ik denk zelf van wel vooral met de vele Ik Vertrek programma’s op tv, wat denk jij?

Ik Vertrek is op dit moment hot. Ze moeten er series van maken. Bijvoorbeeld Chateau in 6 delen, er zitten  gigantische plotwendingen in. Die zitten op hele strategische plekken. Het boek ligt bij een filmmaker, maar ik was net telaat, dat is the de story of my life, ik ben altijd de tweede, maar het komt vast goed. Het verhaal ligt bij de producent en misschien stuur ik Ciao ook nog  wel op. Ze kunnen maar 1 project per keer doen, omdat het veel geld kost, maar het ligt er dus…….

Thrillers moeten plots hebben van uuuhhh neeee hoe kan dat, wat vind jij? Erg voor de hand liggend, dat moet niet, dan wordt het te romantisch en het is natuurlijk een thriller. Het is moeilijk om een echt plot te bedenken dat je echt niet ziet aankomen lijkt me.

Ik heb 1x….. , dat boek is uiteindelijk niet uit gebracht, daar ben ik aan begonnen het derde boek over Fenna Faassen.  Na Complex en Schaduwspelen wilde ik een derde boek schrijven en dan lwilde ik haar om het leven laten komen, dat verwacht niemand, een hoofdpersoon die dood gaat, dat leek me leuk. Ik gaf haar tienerdochter Tara een grotere rol  zodat zij haar moeder zou kunnen over nemen. Tara, die vond dus haar moeder en dat heb ik geschreven, vol van emotie.  Ik woonde nog op de flat en liep naar de keuken en heb daar staan janken als een gek,  dit kan toch niet, Fenna,  ik ben gewoon gek op dat mens het is zo’n leuk mens, dat was natuurlijk een giga plot, maar ik kon het niet. In Vals Alarm heb ik Fenna nog even terug laten komen, een heel klein rolletje had  ik haar gegeven en dat had ik niet kunnen doen als ik haar eruit had geschreven.

Wil je geen serie met 1 hoofpersoon schrijven?

Ik wilde toen een serie met 1 hoofdpersoon schrijven Fenna, maar je moet in een serie het personage dusdanig ontwikkelen dat het goed door gaat naar een volgende aflevering. Vaak ligt het er te dik op, dat er dan al iets geÏntroduceerd wordt dat dan helemaal blijft hangen en dat je dus een tweede boek wil/moet lezen, want dat wordt spannend. Daar ben ik niet van. Dit is een thema serie, met ieder boek andere personages en ik heb nog heeeel veeeeel ideeën.

Dit is een serie met allemaal stand- alone’s dus filmmakers kom maar op

Bedankt Jan en Marelle voor deze geweldig openhartige middag enne “Ik Vertrek” volgend jaar voor een korte vakantie naar Medina om de sfeer, de chocolade en de  cappuccino te proeven. 

Lieve leesgroet Caroline