Mustreads or Not in gesprek met…; Esther Boek

Mustreads or Not in gesprek met…; Esther Boek

• Voor degene die je niet kennen, kun je jezelf in een paar zinnen aan ons voorstellen…? Wie is Esther Boek?

Ik ben een in De Betuwe wonende Brabantse, getrouwd en moeder van drie zonen. In het dagelijks leven werk in de zorg rondom kinderen en schrijf ik. Mijn debuut ‘Geen Kind meer’ was gebaseerd op een gebeurtenis binnen mijn gezin. Mijn nieuwe boek is fictie.

Mijn hobby’s zijn lezen, lezen en nog eens lezen.

 

• Hoelang doe je over een boek schrijven, het research werk en het schrijven op zich?

Dat is sterk afhankelijk van het onderwerp. Mijn debuut had ook veel met verwerking te maken en daar schreef ik een jaar aan. De Perfecte Moeder gaat over gezinsstructuren en hoe moeilijk het daaruit loskomen is. Dit ligt dicht bij mijn opleiding en werkveld en schreef ik in drie maanden. In mijn hoofd heb ik een boek over een sekte zitten. Daar zal ik langer over doen want ik wil eerst meer weten over het leven in een sekte. Het boek waaraan ik bezig ben is gebaseerd op een werkelijke gebeurtenis, dus ook daar gaat meer tijd zitten in interviewen en dossiers doornemen. Het streven is om dit laatste boek in het najaar van 2019 in de winkel te hebben liggen.

• De perfecte moeder verschijnt bij Hamley Books, een Vlaamse uitgeverij, hoe is deze samenwerking tot stand gekomen, je eerste boek Geen Kind meer verscheen bij De Crime Compagnie, heb je bewust gekozen voor deze overstap?

De Perfecte Moeder schreef ik voor De Crime Compagnie. Echter, hoewel ik ervan overtuigd ben dat ook de lezers van spanning het boek zullen waarderen, is het een roman. Samen met Ilse Karman, van de Crime Compagnie, hebben we gekeken of we er toch een echte thriller van konden maken. Al vrij snel wisten we beide dat dit ten koste zou gaan van de kwaliteit. Daarbij komt dat ik iets wil schrijven dat bij mij past en niet wat in een fonds past. Romans liggen me beter en geven me meer vrijheid. Het hokje van een thriller is veel strakker dan dat van een roman. Het probleem waar Ilse en ik tegenaan liepen zou zich dus blijven voordoen. Niet dat ik nooit een thriller zal schrijven, alleen moet het me op dat moment passen. Helaas liep ik, bij andere uitgevers, steeds tegen diezelfde hokjes aan. Elke redacteur die mijn manuscript gelezen heeft was vol lof. Ik kreeg uitgebreide reacties en zelfs telefoontjes. Maar allemaal zaten ze vast in hun fonds. Iemand wees me op Hamley Books. Binnen enkele dagen waren we er samen uit. Sandra en Cathy, van Hamley Books, willen kwaliteit uitgeven, niets meer, maar zeker niet minder. Zij zijn de uitgeverij begonnen voor Young Adult en Thrillers. Maar nu dus ook met wat meer literaire romans. Zij denken out of the box en dat past bij mij.

• Wat wil je, mensen mee geven met jouw boeken?

Net als ‘Geen kind meer’ is ‘De Perfecte Moeder’ een boek met een onderwerp waar een taboe op rust. Dat is wat ik de lezer wil meegeven. Stilstaan bij onderwerpen waarover weinig gesproken wordt en als het al ter sprake komt, men al snel een oordeel heeft zonder werkelijk de diepere lagen te kennen. Zelfs deze vaak niet te willen zien. Alle kanten belichten, het leven laten zien in zijn grijstinten en niet in het vaak benadrukte zwart en wit. Elk mens kan dingen overkomen waarvan we denken dat ze ver van ons bed staan. Maar het lot hoeft maar een klein slagje te draaien en dat wat je dacht dat je nooit zou gebeuren is keiharde realiteit.

 

• Wat kunnen we nog meer van je verwachten binnenkort? Ben je alweer bezig met een nieuw boek of liggen er nog andere leuke dingen op de stapel to do?

Op dit moment ben ik bezig met een boek waarin een woningbrand centraal staat. Klinkt zo misschien niet heel boeiend maar, zonder veel prijs te willen geven, is het verhaal dat wel. De woningbrand is echt geweest en is aangestoken. Ik beschrijf wat daaraan vooraf ging en wat daarna gebeurde. Ik kan wel al verklappen dat er daarna, maar ook daarvoor, heel veel gebeurde. En ook hier, het lot draait een slag, en het wordt jouw lot.

Het andere wat ik al in mijn hoofd heb zitten zal over een sekte gaan. Maar wel een sekte die zich vooral richt op kinderen. Kinderen zullen toch vaak een rol spelen in mijn boeken, ben ik bang. Het ligt dicht bij mij, dit onderwerp.

• Jouw boeken zijn boeken die je moest schrijven, De perfecte moeder is met fictieve personages, is dit boek ook op waarheid berust? Zou je weleens een ander genre willen proberen? Zo ja, welk genre.?

De Perfecte Moeder is fictie. Maar ik weet zeker dat elke lezer een Nelleke of een Helena, de personages, kent. Dat is ook wat ik nastreef. Geen moordlustige psychopaten of rechercheurs met privéproblemen en een wat dubieuze manier van werken. Mijn personages zal de lezer altijd herkennen in zijn omgeving. Romans liggen me, en misschien ooit een thriller. Maar nooit horror of fantasy bijvoorbeeld. En ik zal wel vaak over kinderen schrijven maar nooit voor kinderen. Dat vind ik niet leuk en het past niet bij mij.

Wel zullen het altijd boeken zijn die, in mijn ogen, geschreven moeten worden. Geen Kind Meer heeft echt een andere kant van zedenzaken laten zien en ook in De Perfecte Moeder kan het bijna niet anders dan dat de lezer, al is het maar een moment, even stilstaat bij het taboe dat hierin aandacht krijgt.

• Wat is de meest grappige, ontroerende of juist gruwelijke anekdote die je met ons wilt/ durft te delen uit de tijd dat je auteur bent?

Mijn zoon zat in de trein en las ‘Geen kind meer’. Hij moest huilen om wat hij las. Een vrouw tegenover hem zei: ‘Ontroerend hè? Ik moest ook zo huilen om dit boek.’ Mijn zoon antwoordde: ‘Mijn moeder heeft dit boek geschreven. Ik ben Dex.’ Hierop was de vrouw even verbijsterd, kwam toen naast hem zitten en sloeg haar arm om hem heen.

Dat vond ik mooi. En toevallig. Het boek was net uit. Dat een totaal onbekende vrouw net in die treincoupé tegenover hem moest zitten, terwijl hij het boek las, en zij zelf het ook al gelezen had. Dat noem ik dat lot, dat maar net een standje hoeft te draaien. Al draaide het hier dan een positieve kant op.

 

• Een boek schrijven doe je niet zomaar? Daar gaat een heel proces aan vooraf? Bij elke schrijver werkt dat weer anders? Hoe werkt het bij jou? Hoe komen jouw hersenspinsels samen en hoe ontstaat een boek? Heb je daar een heel ritueel voor met Mood-bords of ontspruit het zich vanzelf? Waar haal je je inspiratie vandaan?

Inspiratie haal ik uit het leven zelf. Een krantenartikel, een bericht op tv, iets wat ik opvang. En dan ga ik zitten en schrijven. Ik ga nooit wachten op inspiratie maar ga typen. Het liefst elke dag maar minimaal vijf dagen per week. Het aantal woorden doet er niet toe, het gaat mij om feeling houden met het verhaal.

Mijn huidige twee boeken en ook het manuscript waar ik nu aan schrijf, schrijf ik niet in de volgorde van het boek. Ik ben mega ongestructureerd en typ gewoon wat in me opkomt. Helemaal op het einde print ik alle hoofdstukken uit, zet er steekwoorden bij en schuif net zo lang tot het een logisch boek is. Het slaat echt nergens op, ik weet het, maar voor mij werkt het. Zal wel met die aversie tegen hokjes te maken hebben. Ik moet doen wat op dat moment bij me past, zonder kaders.

 

• Je boek, Geen Kind meer werd zeer goed ontvangen, ook wij waren er erg enthousiast over, lag met dit succes de lat niet erg hoog voor “De perfecte moeder”? Hoe ben je hiermee om gegaan?

In het begin kon ik daar niet mee omgaan. Er kwam zoveel op me af waardoor ik ook niet goed afscheid kon nemen van de personages. Enerzijds logisch omdat ze ook in het werkelijke leven continue om me heen zijn, maar anderzijds ook door de grote aandacht voor het boek. Iets waar ik overigens erg dankbaar voor ben, begrijp me niet verkeerd.

Toch moet je personages loslaten om nieuwe te kunnen creëren, anders wordt het te vol in mijn hoofd. Daar wordt ik knettergek van.

Daarbij kwam dat ik heel erg aan mezelf ging twijfelen. Ik was bezig aan een klassieke vrouwenthriller, want dat werd verwacht dacht ik, kijkende naar het fonds van De Crime Compagnie. En hoewel ik eindelijk, na dertien maanden, een manuscript had, was ik niet blij met het resultaat.

Ik besloot te doen wat ik leuk vind. Iets schrijven over wat mij past, daar heb je het weer. Echte mensen, echte levens, echte verhalen. Maar dan fictie. Drie maanden later was De Perfecte Moeder klaar en ik heb er nauwelijks iets aan hoeven herschrijven.

• Is het bij jou weleens voorgekomen dat er zomaar heel onschuldig een foutje in je boek gekropen is? Welke er echt op het laatste moment pas uitgevist is?

Bij ‘Geen kind meer’ was de naam Dex eerst een andere. Net voordat het naar de drukker ging bleek dat een familielid van een van de meisjes die Dex hadden beschuldigd van verkrachting, het onderwerp van het boek, dezelfde naam had. Uit respect, en dat zal voor veel mensen best raar klinken als ze mijn debuut lazen, hebben we de naam veranderd in Dex.

Het was toeval, ik had gewoon een naam gekozen uit de top 10 meest voorkomende voornamen. Maar wel een ongelukkig toeval.

• Er verschijnen wekelijks mooie nieuwe, prachtige boeken, welk boek is jouw favoriet van de afgelopen tijd? Welk boek had je graag zelf geschreven? En waarom?

Ik las ‘Wat jij niet ziet’ van Sarah Pinborough via Bookchoice. Hoewel ik het soms wat teveel vond meanderen was het plot zo geweldig onverwachts. Meestal weet ik wel welke kant het opgaat. Dat is het nadeel van zelf schrijven, je kent de trucjes. Maar hoewel ik niet helemaal verrast was over het feit dat de dader een belangrijker personage was dan het zich aanvankelijk liet aanzien, zag ik het hoe en waarom nergens aankomen.

• Heb je nog iets dat je met ons wilt delen iets wat we het niet aan je hebben gevraagd?

Nee, eigen.lijk niet. Ik wil de lezers van De Perfecte Moeder, en natuurlijk ook die van Geen Kind Meer, in elk geval vast veel leesplezier toewensen

• Kun je een korte pitch geven waarom iedereen jouw boek moet gaan lezen?

 De Perfecte moeder gaat over twee vrouwen, Nelleke en Helena, die elk op hun eigen manier proberen te ontsnappen uit de wereld waarin ze opgroeiden, los proberen te komen uit de gezinsstructuur waarbinnen ze als kind hebben geleefd.

 Met name Nelleke maakt hierin onsympathieke en zelfs voor anderen schadelijke keuzes. Maar is ze wel de manipulatieve en met regelmaat kwaadaardige vrouw of gaat er onder de donkere laag vernis heel iemand anders schuil?

 Helena groeit op in een ogenschijnlijk liefdevol gezin, maar achter de gesloten voordeur gebeuren dingen die eigenlijk niet verborgen mogen blijven. Wanneer haar moeder overlijdt, blijken ook voor haar dingen bedekt te zijn geweest en nu deze twee feiten samenkomen stort haar wereld in.

 Stukje bij beetje ontstaat een harde werkelijkheid die bijna niet voor te stellen is.

 Hoewel De Perfecte Moeder een roman is zal het de lezers die van wat meer spanning houden ook niet onberoerd laten.