Amla – Sterre Carron
“De proloog zet gelijk de toon voor een spannend verhaal waarin niet alles in één keer glashelder is.”
- Auteur: Sterre Carron
- Uitgever: Witsand Uitgevers
- Nederlandstalig
- Paperback
- 9789492934239
- mei 2019
- 336 pagina’s
Achterflap
Als Norah Nys merkt dat ze niet alleen is in huis, slaat de angst toe. Tot overmaat van ramp vindt ze in de douche een bebloed mes. Ze rent naar het bed van haar zoontje Abe. Die ligt vredig te slapen, maar wel met zijn hoofd naar het voeteneinde en zijn laken is vervangen door een overtrek met doodshoofdprint. Aan de spijlen van zijn bed hangt een briefje met de tekst: “Jij bestaat niet!’ en aan de ring van zijn fopspeen is de stengel van een chrysant vastgemaakt. Norah is bang maar ook woedend. Het zal toch niet weer zo’n rotstreek zijn van haar pluszoon zeker… Iémand wil haar wegpesten, maar wie dan? De terreur komt steeds dichterbij. Hoelang kan Norah deze toestand nog aan? Wie wil haar kapotmaken?
Mijn leeservaring
Voor onze eigen boekenblog ‘Mustreads or Not’ kregen we de kans om rondom ‘Amla’, het nieuwste boek van Sterre Carron, een leesclub te organiseren. Ook ik mocht deelnemen aan de leesclub waarvan alle eindconclusies te lezen zijn op onze blog.
De enige titel die ik eerder van Carron heb mogen lezen is ‘Carta’, waar ik toentertijd toch wel door geënthousiasmeerd was op een aantal puntjes na. Grappig genoeg lees ik in mijn recensie van dat boek dat ik meer boeken van deze schrijfster wilde lezen maar dan wel zou beginnen bij het eerste deel van de Rani Diaz thrillers. Zoals nu blijkt is dat duidelijk niet gelukt en volgt hier dus mijn mening over ‘Amla’, alweer het twaalfde boek in de serie.
De proloog zet gelijk de toon voor een spannend verhaal waarin niet alles in één keer glashelder is. De schrijfstijl leest vanaf de eerste hoofdstukken soepel weg, ook al struikel ik zelf af en toe wel over de Vlaamse grammatica die op mij niet altijd even prettig, kloppend of logisch overkomt en daardoor enigszins stoort in het leesproces. Ik refereer nog een keer terug aan mijn recensie over Carta, hierin schrijf ik dat ik het Vlaamse taalgebruik goed vind passen bij het verhaal in dat boek omdat het zich in Mechelen afspeelt en de personages van Belgische afkomst zijn. In ‘Amla’ vind ik dat minder passen bij het geheel omdat beide elementen hier minder van belang zijn.
De rechercheurs setting zorgt ervoor dat je als lezer met Rani mee puzzelt en probeert de zaak op te lossen. Soms kom je voor je gevoel random personages tegen maar dit past dus wel in die setting en is op die manier verklaarbaar, ook al zou ik graag soms wat meer achtergrond over de personages gezien hebben. Juist door die losse personages die zo hier en daar op poppen en het mee puzzelen, blijft er tijdens het lezen vaart in het verhaal bestaan. ‘Amla’ had ik binnen twee dagen uit waarin ik niet elk moment kon lezen. Dit betekend voor mij dat het geheel in ieder geval vlot las en vermakelijke leesmomenten bevatten.
Wederom zeg ik dat ik graag nog andere titels van Sterre Carron zou willen lezen want ze heeft zeker een talent voor het bedenken van bizarre menselijke eigenaardigheden!
Lieve leesgroet, Elsa.
Mustreads or Not 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.