Kind van de rekening – Jordan Harper: “Een geweldig einde..”

Kind van de rekening – Jordan Harper

“Kind van de rekening is een thriller, of misschien meer een mooie en spannende roman, met vaart geschreven en met een prachtig plot die zich deels in je hoofd afspeelt. Kunstig gedaan”

• Auteur: Jordan Harper
• Uitgever: Karakter Uitgevers B.V.
• Nederlands
• 1e druk april 2019
• 9789045216836
• Paperback
• 304 pagina’s

Recensie:
Polly is een 11 – jarig meisje dat net even anders in het leven staat dan andere meisjes van haar leeftijd : “ik kom van Venus”. Dat voelt ze zo, maar ze heeft nooit de behoefte om uit te leggen waarom. Contact met haar vader heeft niet meer, omdat het een crimineel is die al jaren in de gevangenis zit. Haar moeder heeft al een poos een relatie met een man die ze ziet als haar stiefvader. Als haar vader haar ineens opwacht bij haar school, weet ze niet wat ze er van moet vinden, toch stapt ze bij hem in de auto, die duidelijk is gestolen. Polly: een Kind van de rekening!

Eigenlijk gaat het hier om ontvoering en dat heeft haar vader op zijn geweten! Aan één kant is ze een gewoon bang meisje met heimwee naar haar moeder, aan de andere kant ervaart ze de spanning met haar vader als een avontuur. Ze wist het zelf al, ze komt tenslotte van Venus. Langzaam krijgt ze een band met haar vader al wordt er weinig, tot niets, over gevoelens gesproken. Het is meer een wederzijds weten! Ze gaat niet meer naar school; haar vader leert haar intussen andere lessen. Zaken die er nu meer toe doen: ze moeten hoe dan ook overleven tenslotte! Polly wordt in no-time van klein meisje, een geslepen vechter die van haar onschuld haar wapen weet te maken. Haar onafscheidelijke beer geeft haar iets kwetsbaars en ook een beetje haar geloofwaardigheid.

Kind van de rekening is het thriller debuut van Jordan Harper

Het boek is in een sneltreinvaart geschreven, de hoofdstukken zijn kort en overzichtelijk. Meestal vanuit het oogpunt van Polly of haar vader Nate geschreven, soms, wanneer het verhaal erom vraagt, vanuit een ander personage gezien. Dit maakt dat het verhaal heel erg makkelijk te volgen is. Het zorgt er ook wel een beetje voor dat er geen spectaculaire plotwendingen zijn. Kortom je gaat de snelweg op en neemt geen afslagen onderweg: we nemen de kortste weg naar het eindpunt! De acties werden rauw en goed beschreven. Alhoewel ik zeker één scene iets ongeloofwaardig vond, had deze scene wel degelijk waarde voor het boek. In mijn beleving misschien niet geloofwaardig maar daarom niet minder leuk om te lezen!

Dan het einde van het verhaal: dat vond ik grandioos! Ik houd er van als je zelf ook aan het denken wordt gezet. De afloop wordt je niet voorgekauwd. Dit was niet alleen: show, don’t tell, je gedachten moesten het zelf afmaken, maar werden zo gestuurd dat dit vanzelf ging! Knap gedaan.

“Ze vertrok haar stoeremeisjesgezicht een fractie. In het gezicht daaronder zag hij spades, harde aarde, een lange nacht voor Polly en Charlotte.”

Polly, het kind van de rekening? Het is maar net hoe je het bekijkt! Over Polly maak ik me geen zorgen die komt er wel!
Lieve leesgroet, Carla Kooijman-van Bakel.