Recensies·Recensies van Moon

Schim –  Lydia van Houten “Ben jij klaar voor de Mindfuck van 2020?”

Schim –  Lydia van Houten

“Laat jij je door Schim uit het veld slaan? Wees gewaarschuwd!. Ben jij klaar voor de Mindfuck van 2020?”

137x210Ik geef je een nieuw leven. Onvoorstelbare roem, rijkdom en succes waar je alleen maar van kan dromen, maar dit is een eenmalig aanbod”

Mason Robins zal het idee hebben dat hij een contract heeft gesloten met de duivel? Maar wat is er aan de hand met hem, sinds hij zich aangesloten heeft bij de Wildclub is niets meer wat het lijkt, komen zijn dromen uit of is hij belandt in een nachtmerrie? Zal de afgedankte acteur weer in de spotlights komen te staan, of is zijn handtekening bij de Wildclub zijn ondergang? Welke offers moet hij laten om de top weer te bereiken?

 “Ik kan niet meer terug, Mason.  Ik heb mijn ziel verkocht, maar jij – jij kan nu nog weg Het is nog niet te laat”

 Lydia van Houten haar schrijfstijl is pakkend, spannend en een tikkeltje apart, er hangt vaak een mysterieuze ongrijpbare aantrekkingskracht in de boeken van van Houten. Niet alleen de karakters zijn vaag en onheilspellend, het verhaal neigt vaak een tikkeltje naar de SF-achtige sfeer. Zo ook Schim, de duistere, mysterieuze mist die over Schim hangt maakt mij enorm nieuwsgierig. Schim heeft een onwaarschijnlijk, ongrijpbaar karakter, je kunt van alles verwachten waardoor je op scherp staat. Het heeft iets onnatuurlijks en daarnaast enorm spannends, is het een sekte, wat is het? De macht die in het verhaal hangt is niet te pakken, ik kan er niet meteen mijn vinger erop leggen, maar blijf doorlezen omdat ik het weten wil. Schim is eigenlijk niet uit te leggen, je moet het gewoon zelf lezen om te snappen wat ik bedoel.

Unieke schrijfstijl

Lydia van Houten doet het gewoon weer, ondanks dat het niet mijn genre is, weet ze mij van begin tot einde geboeid te houden, ik ben als was in haar handen/schrijfstijl, want ik wil weten hoe het zit, en tot de plot blijf ik dit gevoel hebben, het laat me gewoon niet los. Van Houten heeft een bijzondere manier om het verhaal op te laten lopen, de verhaallijn is origineel, het verhaal blijft je trekken, er hangt zoveel mysterie en ongrijpbaarheid in de lucht dat je lezen blijft. Ik vraag me af of Lydia van Houten weet, wanneer zij begint met schrijven hoe het verhaal gaat eindigen, of laat zij zich verrassen door haar eigen hersenspinsels? Bij Schim hebben de radartjes in mijn hoofd overuren gedraaid, geen idee hoe het zou aflopen en in mijn gedachten is er van alles de revue gepasseerd, pas naarmate het einde naderde ben ik heel voorzichtig de juiste kant op gaan denken, maar nog … Flabbergasted

Mindfuck

Van Houten bespeeld de lezer met haar verhaal, een psychologisch spel, de auteur heeft de touwtjes in handen en uit eindelijk is het van Houten die wint. Wees gewaarschuwd want Schim gaat ook onder jouw huid zitten en zal je pas loslaten aan het einde van het boek. Een heerlijke Mindfuck, een boek dat je nog lang zal bij blijven.

Lieve leesgroet Moon Kager