Mustreads or Not in gesprek met…; Jojanneke Buschgens

• Als debutant willen wij je graag leren kennen. Kun je je in een paar zinnen voorstellen? Wie is Jojanneke Buschgens eigenlijk?

Ik ben een gevoelig mens. Kwetsbaar, maar ook nuchter en krachtig. Humor en zelfrelativering staan bij mij hoog in het vaandel. Ik heb een onrustige ziel, die dwangmatig op zoek is naar vervulling en voldoening.

Dat is niet altijd even makkelijk, maar inmiddels ben ik bijna zover dat ik dat kan accepteren als iets dat nou eenmaal bij me hoort, hahaha. Uiteraard ben ik als schrijver gek op taal. Een mooie zin of quote kan me ontzettend raken. Naast schrijver ben ik leerkracht en ook, zeker niet de minste van de drie, moeder van twee geweldige kinderen. Zij zijn en blijven mijn grootste geluk.

• Wij zijn natuurlijk enorm benieuwd hoe je als schrijver tot dit boek bent gekomen? Had je altijd al de passie om te schrijven?

Dit boek is ontstaan vanuit mijn eigen grootste angst: het verliezen van een kind. Soms kan schrijven over je grootste angst een soort van therapeutisch werken. Helaas heeft dat in dit geval niet echt gewerkt. De angst is nog steeds net zo aanwezig! Hoe dan ook, naast dit gegeven had ik nog een plotidee dat begon als een klein zaadje en dat ik zo’n strak gegeven vond, dat ik het vandaar verder heb uitgesponnen.

Of ik altijd al de passie had om te schrijven? Ja, absoluut. Ik begon er al heel jong mee en heb heel wat juffen en meesters geplaagd met de vraag of ze mijn thuis volgekrabbelde opstelschriftjes wilden lezen. Voor mij was het een uitlaatklep, iets waar ik al mijn fantasie in kwijt kon. Ook tijdens mijn puberteit, ik was een hele introverte, zwartgallige puber- heeft het schrijven me enorm geholpen. Toen waren het meer gedichten, later werden het weer verhalen.

• Hoe lang heeft het geduurd voordat je dit boek durfde in te sturen? Heb je het meerdere malen laten lezen, door partner, vrienden of zelfs een officieel Manuscript lezer?

Het manuscript is gelezen door drie ervaren en kritische proeflezers. Na hun feedback te hebben verwerkt, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en het manuscript naar meerdere uitgeverijen gestuurd. Na een aantal keren ‘nee’ te hebben gehoord, kwam Godijn Publishing met een hele enthousiaste JA terug. Wat een blijdschap en erkenning voelde ik toen!

 

• Een boek schrijven kost research en tijd, was het te combineren met je werk en hoe lang ben je er mee bezig geweest? De research waar heb je die gedaan, via google of heb je een heel diepgaand onderzoek gedaan?

 Ik ben met het daadwerkelijke schrijfproces negen maanden bezig geweest. Net als bij een zwangerschap hahaha. Uiteraard is Salomé dan ook mijn papieren kind. Ik schreef vier dagen per week onder de schooltijd van mijn kinderen. Een andere baan had ik er destijds niet naast. Voor mijn boek was niet zo heel veel onderzoek nodig, vooral omdat het een gevoelsboek is en er niet zoveel feitelijke informatie in voorkomt, die moet kloppen met de werkelijkheid.

Het enige onderzoek waar ik tijd in moest steken, was het stukje medische informatie. Daarvoor ben ik te rade gegaan bij mijn zwager, die arts is, en heb ik navraag gedaan bij de ambulancedienst. Ook wat betreft de data in mijn boek, heb ik deze allemaal qua weerbeeld uitgeplozen. Ik wilde niet hebben dat ik een zonnige dag beschreef, terwijl het die dag in Nederland in werkelijkheid koud en druilerig was. Voor mij maakt dat uit, ik wil dat het klopt.

Oh ja, en een kleine duik in de operamuziek, dat was ook nodig voor mijn verhaal. Wat betreft de verhaallijn van Julia heb ik me simpelweg verplaatst in mijn eigen geest: Wat als dit me zou gebeuren, wat zou ik dan voelen en denken? Ik kreeg laatst een bericht van iemand die Salomé had gelezen.

Deze vrouw heeft zelf haar kind verloren en ze vond het ongelooflijk treffend hoe ik Julia’s gevoelens had omschreven. “Zoiets kan eigenlijk alleen iemand schrijven die het daadwerkelijk heeft meegemaakt” schreef ze. Godzijdank is dit niet zo, maar -ondanks het ontzettend droevige gegeven- is dit wel een enorm compliment voor mij als schrijver.

 

• Wat wil je mensen meegeven met je boek en raad je alle mensen aan, die met een idee lopen om een boek te schrijven, dit te gaan doen? Heb je nog tips voor ze, waar moeten ze op letten, hoe zoek je een uitgeverij en wellicht iets waar je zelf van geleerd hebt.

Ik wil mensen eigenlijk alleen maar mee op reis nemen door mijn verhaal. Even weg uit hun eigen dagelijkse leven en / of ellende en ze ontroeren. Een lach en een traan. Als dat lukt, is mijn doel bereikt. Maar als je me echt naar een boodschap vraagt, dan zou het eigenlijk ook wel fijn zijn als mensen uit mijn boek halen dat je moet genieten van elke dag, met de mensen van wie je houdt. Het kan zomaar in een flits voorbij zijn.

Tegen lezers die zelf een boek willen schrijven, wil ik alleen maar zeggen: Doe het! Je leeft maar één keer! Qua tips kunnen ze mijn blogs lezen

(op www.jojannekebuschgens.nl)

en wat betreft het zoeken naar een uitgever is het navragen / -kijken van hun fondsen wel een aanrader. Check of jouw boek wel past bij een bepaalde uitgever, anders heeft opsturen überhaupt geen zin. Oh ja, en als je standaard “nee” terugkrijgt, niet stoppen! Houd moed. Kijk of je je eigen schrijfstijl en techniek nog wat kunt bijschaven. Koop bijvoorbeeld “Schrijven is schrappen” van Hans Hogenkamp en / of doe een schrijfcursus.

Doe mee aan schrijfwedstrijden, daar valt ook echt een hoop te behalen. En kijk welke structuur qua schrijfaanpak bij je werkt. Waar voel je je niet alleen prettig bij, maar welke wijze boekt ook het beste resultaat? (Zie verderop in dit interview hoe ik dat doe.) En als de uitgever je product dan nog steeds niet wil accepteren, geef het dan lekker zelf uit! Vertrouw in jezelf!

 

• Natuurlijk zul je als schrijver houden van lezen. Welke schrijver is je grote voorbeeld, voor welk boek ren je naar de winkel om het aan te schaffen en waarom juist voor die schrijver?

Eerlijk gezegd heb ik niet echt een voorbeeld en ik ren eigenlijk voor geen enkel boek naar de winkel. Ik lig niet te wachten voor de boekwinkel als er weer een nieuw boek uitkomt van een bepaalde schrijver. Ik ben een grillige boekkoper. Het liefst koop ik boeken van onbekende schrijvers. Daar zitten zoveel onverwachte pareltjes tussen en ik gun hun ook een lezerspubliek.

Ik kan heel blij worden van zo’n nieuw ontdekte parel. Er zijn trouwens meerdere genres en schrijfstijlen die me kunnen boeien als lezer. Alhoewel, een metaforische manier van schrijven raakt me wel het meest. En boeken die over echte mensen gaan, met een bepaalde gevoeligheid of bijzonder verhaal, die komen het diepst bij me binnen. Verhalen die zomaar echt gebeurd kunnen zijn en je bij de strot grijpen. Toch zijn er helaas weinig boeken waar ik echt stijl van achterover sla. Vroeger, als tiener, verslond ik de boekenserie van Cynthia Voigt, over de Tillermans. Fantastisch vond ik die!

En mijn huidige favoriet die met dikke stip op nummer 1 staat, is de YA-roman Ik geef je de zon van Jandy Nelson. Die sloeg de grond onder mijn voeten vandaan. Dat is geen parel, maar een diamant. Waanzinnig! Een echte mustread!

• De kracht van Social media is momenteel heel sterk, wat kunnen wij voor je betekenen? Ervaar je de kracht van de bloggers / hobby recensenten ook zo of hecht je er geen waarde aan?

Ik hecht enorm veel waarde aan de kracht van Social Media! Dat hoort helemaal bij deze tijd en is echt niet meer weg te denken. Aangezien ik er niet zo goed in ben, vind ik het ook wel een nadeel. Het kost me veel energie. Het schrijven is één (heerlijk) ding, maar je boek vervolgens vermarkten is weer een hele andere kwaliteit; eentje die ik niet van nature bezit.

Maar goed, het hoort erbij en dus doe ik er hard mijn best voor. Wat jullie voor me kunnen doen, is licht op mijn boek schijnen, zodat zoveel mogelijk mensen het zien en getriggerd raken Salomé ook te lezen. Dat zou geweldig zijn. En als lezers dan ook nog eens mijn boek willen beoordelen op Bol, ECI en/of Hebban, dan helpt mij dat ook enorm vooruit als startend schrijver! Dan creëren we samen een soort “ripple effect”. Wat zeggen ze dan ook alweer: “Delen is lief”? Haha.

• Als je schrijft heb je dan een ritueel, zonder je je helemaal af, draai je bepaalde muziek of komt het zoals het komt?

Ik heb sowieso een ritueel, maar dat zit hem meer in de voorbereiding. Ik bouw eerst het volledige geraamte van mijn boek. Op de bonnefooi gaan schrijven en wel zien waar het schip strandt, is niks voor mij. Ik weet voordat ik aan het echte schrijfwerk begin precies uit hoeveel hoofdstukken mijn verhaal gaat bestaan en waar ik in elk hoofdstuk naartoe wil schrijven. Uiteraard blijft er daarbij ruimte voor eventuele wijzigingen of dingen die zich gaandeweg opdringen aan het verhaal, maar de basislijn staat wel al als een huis. Voor mij werkt dat geweldig. En dan, als ik eenmaal ga schrijven, zéker één hoofdstuk per dag, zonder ik me af in mijn eigen kantoortje en schrijf ik in absolute stilte. Geen muziek, geen afleiding, just me and my Macbook.

• Als je één ding mocht kiezen, waar zou je dan nog heel graag over willen schrijven?

Het boek dat er absoluut moest komen, is er nu. Over boek twee moest ik dus wel een poosje flink nadenken. Ik was even bang dat er niks meer in me op zou komen. Gelukkig is dat onzin en ben ik alweer druk bezig aan het geraamte van mijn volgende verhaal. Ik ben er weer heel enthousiast over. Maar waar het over gaat, dat houd ik nog lekker even voor mezelf!

• Heb je nog iets speciaals dat je met ons wilt delen en we je niet gevraagd hebben?

Ik geloof het niet, behalve dat ik de wens wil uitspreken dat Salomé iets moois zal betekenen voor de lezer, op welke manier dat dan ook is.

 

.