Lineke Breukel las…; Steenhouwer -Camilla Läckberg en deelde ons haar mening

Steenhouwer -Camilla Läckberg

Ok, als schrijver lees ik het liefst geen werk van andere thrillerschrijvers, omdat ik wil dat mijn ideeën zuiver blijven.
Omdat ik een paar nachten achter elkaar nachtwake heb gezeten bij iemand in een instituut, heb ik mij toch maar gewaagd aan een thriller. Het lijkt mij wel leuk om ook een keer een recensie te schrijven. Hier komt hij:

‘Steenhouwer’ is nummer drie uit de serie thrillers waarin inspecteur Patrick Hedström een hoofdrol speelt.

Onderwerp:
Het boek Steenhouwer gaat over een reeks moorden in het Zweedse kustplaatsje Fjällbacka die verband schijnen te houden met elkaar, gerekend vanaf enkele dramatische gebeurtenissen in de jaren twintig van de vorige eeuw. Hoofdonderwerp is het oplossen van een moord op een klein meisje.

Synopsis:
Een visser vindt in zijn netten het levenloze lichaam van Sara, een lokaal, zevenjarig meisje. Lijkschouwing wijst uit dat zij niet in zee is verdronken maar op een andere plek. Dit onderbouwt men door de vondst van zoet water in haar longen. Men vindt echter nog iets merkwaardigs in haar lichaam, iets onverklaarbaars. Naast het ontrafelen van dit mysterie en de moord zelf, vertelt het verhaal de ontwikkeling van de verhoudingen tussen de verschillende betrokkenen.

Structuur en karakter:
Het moordonderzoek wordt geleid door Patrick Hedström, maar het vervelende is dat zijn eigen vrouw, net bevallen van hun eerste kindje, vriendin is van de moeder van het dode meisje. Camilla Läckberg schrijft voortdurend over de emoties van de beide vrouwen. Aan de ene kant geeft dit het verhaal diepte, maar af en toe krijg ik het gevoel van ‘jaja, ik weet het nu wel.’

Het verhaal wordt continu doorkruist met flashbacks naar het begin van de vorige eeuw, waar het leven van een rijke en verwende vrouw wordt beschreven.

Een lange tijd hebben deze twee verhaallijnen helemaal niets met elkaar te maken en daar moet ik aan wennen. Er is helemaal geen enkele link te bedenken, behalve dan dat de rijke vrouw uiteindelijk in Fjällbacka terechtkomt.
Pas in het laatste hoofdstuk komt de aap uit de mouw, dus als lezer word je al die tijd aan het lijntje gehouden!

Mijn mening:
In dit verhaal word je als lezer echter vooral voortdurend heen en weer geslingerd tussen de verdenkingen van alle mogelijke personages in het verhaal, want het karakter van het boek is toch vooral het oplossen van de moord. Ik zou deze thriller dan ook een ‘deckare’ willen noemen, zoals de Zweden een ‘detectiveroman’ noemen. Het mysterieuze tintje van de gebeurtenissen komt vooral omdat je als lezer voortdurend zit met de vraag over wat nu precies de link legt met gebeurtenissen uit het verleden. De uiteindelijke ontrafeling daarvan is mooi gevonden, geeft blijk van een goede beheersing van het opbouwen van een spannend plot.

Het begint bij mij altijd te kriebelen wanneer er in een vroeg stadium van een verhaal zoveel karakters worden geïntroduceerd, dat ik moeite moet doen om ze allemaal te blijven onthouden. Het verhaal komt voor mijn gevoel langzaam op gang, maar wordt interessant genoeg om te blijven doorlezen. Ik heb geen enkele keer de neiging gehad om het boek weg te leggen. Wat dat betreft weet de schrijfster je als lezer te vangen.
Voortdurend heb ik echter het gevoel dat ik eigenlijk de namen van de ‘spelers’ moet gaan noteren, wil ik de verhaallijn blijven begrijpen. Zonde, want ik heb liever dat ik gewoon door kan lezen en dat ik niet halverwege een pagina ineens ‘oh ja, dat was die persoon!’ moet denken, of erger, moet terugbladeren om te kijken over wie de schrijfster het nu weer heeft.
Wat ik jammer vind, is dat de schrijfster ‘strooit’ met standaard karakters met (psycho)sociale problemen als pedofielen en ontrouwe echtgenoten. Dit is niet echt origineel, but who cares! Ze gebruikt ze in ieder geval op zo’n manier dat de intriges lekker dramatisch worden.

Het idee van het vehaal is origineel en is gebruikt voor de verfilming van het boek (vier boeken zijn in totaal van haar verfilmd in 2009 en in 2013). Ik heb ze zelf niet gezien trouwens.

Opvallend:
Omdat ik zelf in Zweden woon, hebben Scandinavische auteurs mijn voorkeur. Een tendens die ik vind in meerdere boeken van andere Scandinavische auteurs is dat men graag familieverbanden beschrijft en zelfs uitgebreider dan in Nederlandse boeken wellicht. Ik heb in de zes jaren die ik in Zweden woon gemerkt dat dit aspect binnen de Zweedse samenleving erg belangrijk is en wellicht wordt dit daarom zo uitgediept.

Conclusie:
Voor mij had het verhaal minder ingewikkeld mogen zijn, want het haalt de vaart eruit. Dat geeft gelijk aan wat mijn voorkeur heeft in een boek, maar deze keer hebben alle intriges en verwikkelingen mij zeker gepakt en beziggehouden, hoewel ik vaak gestoord en uit het verhaal werd getrokken door het feit dat ik steeds opnieuw moest bedenken over wie Camilla nu weer schreef. Dat is jammer.
Toch is het een goed boek, maar mijn advies: lees het zoveel mogelijk achter elkaar uit om te voorkomen dat je vergeet in welke verwikkeling je nu weer zit.

Ik heb het gevoel dat dit boek geschreven is met het idee van verfilming, gezien de opzet ervan: een snelle introductie van alle spelers en dan de scenes opbouwen, los van elkaar. Omdat ik eerder scripts heb gelezen van films en series, herken ik deze manier van schrijven. Een manier die niet altijd eenvoudig te lezen is.

Wat doet dit verhaal met mij:
Het verhaal dwingt mij om te onthaasten en mij rustig in te leven in alle karakters. Niet slecht dus! Wat dat betreft zijn alle verwikkelingen prima om in te duiken. Het dwingt de lezer om daadwerkelijk tijd te nemen voor het boek.

Sterren geef ik niet, omdat ik dat moeilijk vind.
Mijn advies: lekker lezen op een lange winteravond!

Lineke Breukel