Dames op de Herengracht – Margareth Hillebrandt “Deze roman is, wat mijn mening betreft, een goede toevoeging aan de boekenmarkt.”

Dames op de Herengracht – Margareth Hillebrandt

“Bewonderenswaardig hoe Margareth deze desastreuze ziekte heeft verwerkt in een prachtig menselijk verhaal vol liefde, vriendschap, emotie en zelfopoffering.”

• Auteur: Margareth Hillebrandt
• Uitgever: LetterRijn
• Nederlandstalig
• Paperback
• 9789491875908
• november 2019
• 194 pagina’s

Achterflap

Het is eind jaren zeventig als drie jonge vrouwen – Dorine, Julia en Lily – elkaar ontmoeten tijdens een schilderscursus in Griekenland. Daar ontwikkelt zich een hechte vriendschap. Veertig jaar later besluiten ze met elkaar te gaan samenwonen in een monumentaal pand op de Herengracht in Leiden. Ze doen elkaar een belofte: We gaan hier verticaal in en er pas horizontaal weer uit. Dolf, een flamboyante zeventiger, hospiteert als nieuwe bewoner. Vanaf dat moment is het gedaan met de rust. De geschiedenis lijkt zich te herhalen, met al haar pijnlijke details.

Als bij Julia de ziekte dementie wordt geconstateerd maakt dat de situatie voor Dorine, die een constante innerlijke strijd voert tussen vriendschap en eigenbelang, niet makkelijker.

Dames op de Herengracht is een roman die gaat over vriendschap, loyaliteit, en schuldgevoel.

Mijn leeservaring

Wat was het een heerlijke ervaring om dit boek te mogen mee maken in de begin fase en te zien groeien van nog af te maken manuscript tot aan daadwerkelijk uitgegeven bij uitgeverij LetterRijn!

‘Dames op de Herengracht’ heeft, vanaf het allereerste moment dat ik van Margareth het verhaal in handen kreeg, een speciaal plekje in mijn hart. Het gaat namelijk over allerlei levensgebeurtenissen waar ieder van ons nogal eens mee te maken krijgt of mee te maken kan krijgen. Zeker dementie is tegenwoordig helaas een enorm veel voorkomende ziekte en heeft een grote impact op vele levens. Het is bewonderingswaardig hoe Margareth deze desastreuze ziekte heeft verwerkt in een prachtig menselijk verhaal vol liefde, vriendschap, emotie en zelfopoffering.

“Ik was alles kapot aan het maken. Vanuit een bijna niet te bedwingen neiging tot zelfdestructie ging ik verder.”  

De schrijfstijl van Margareth leest ongecompliceerd, past volledig bij de leeftijd en levensstandaarden van de personages. Het zorgt ervoor dat de personages realistisch overkomen, dat je hen leert kennen door middel van rustige voortkabbelende karakterisering en dat je niet anders kan dan met hen meeleven.

“Met kleine, venijnige tandjes knaagden verdriet en afgunst aan mijn binnenste. Ze reten een oude wond open waarvan ik dacht dat die allang was geheeld.”

Inhoudelijk heeft het verhaal genoeg interessante kwesties en afwisseling daarin om nieuwsgierig te blijven naar hoe het verder zal verlopen. Het is toch wel een lichte spanningsboog te noemen ook al is dat niet te vergelijken met bijvoorbeeld zo’n boog in een thriller. Ik, als lezer, wilde gewoon weten hoe het de dames en heer verder zal vergaan dus bleef ik geboeid lezen.

“Neem afscheid van het verdriet, want anders heb je geen leven.”

Deze roman is, wat mijn mening betreft, een toevoeging aan de boekenmarkt en vermoedelijk bij een groot lezerspubliek welkom. Omdat het voor ieder een toegankelijk en leerzaam verhaal kan zijn, verrassend is en gewoon fijn realistisch in alledaagse tijd afspeelt.

Lieve leesgroet, Elsa.

Dit boek is ook te lezen met het Kobo-plus abonnement! #thekobolife @Kobobooks.com