Ondergronds – Lidewij Martens “Een Nederlandse thriller die, wat mij betreft, verfilmd MOET worden”

Ondergronds – Lidewij Martens

“Een Nederlandse thriller die, wat mij betreft, verfilmd MOET worden”

• Auteur: Lidewij Martens
• Uitgever: HarperCollins
• Nederlands 
• Paperback 
• 9789402704914 
• Druk: 1 
• februari 2020 
• 336 pagina’s

Een moord op elk metrostation. Voor wie is dit de laatste halte?

De  flaptekst van Ondergronds wekte mijn nieuwsgierigheid naar deze ondergrondse thriller. De schrijfster Lidewij Martens is al bekent als scenarioschrijver voor onder andere, Baantjer, Spangen, Intensive care, Mees Kees de serie en Flikken Maastricht, dus ik verwachte veel van deze thriller. Het is de tweede thriller van Lidewij Martens, haar eerste Steigerland werd heel goed ontvangen.

Flo is een kindvrouwtje van maar één meter zesenvijftig lang, met haar cowboy hoed, cowboylaarzen en met haar trouwe hond Hunter en natuurlijk haar auto een Mazda mx 5 cabrio, kun je niet om haar heen, ze heeft laten zien een goed gedreven rechercheur te zijn waar niet overheen te lopen is.

Flo is gescheiden van Casey, die naar Amerika is vertrokken en hij heeft Flo met haar kinderen achter gelaten. Samen met Grace en Boy, alleen Boy woont nog thuis, probeert ze Casey te vergeten, maar dat is niet zo eenvoudig. De liefde voor deze man heeft ze nog diep binnen in zich zitten, maar waarom heeft hij haar eigenlijk alleen gelaten? Wanneer ze alles even los wil laten, stuurt ze soms een berichtje naar een tinderman, haar laatste date is een jonge knul, maar wat maakt het uit! Haar zoon Boy is slim en vaak sparren ze samen over een onderzoek als dat vast loopt, hij geeft haar net als mevrouw de Cock uit de serie Baantjer vaak een aanwijzing waar ze verder mee kan.

Wanneer Flo wordt opgeroepen omdat er een moord is gepleegd in de binnenkort te openen metrolijn de Amsterdamse Noord/ Zuidlijn, rijdt ze samen met haar baas Brian naar de plaats delict. Boven in de glazen koepel hangt een vrouw met geknakte nek in een klimtuig. De grote vraag is

“Wat deed ze op een metrostation waar nog geen metro’s reden?”

Dit is de eerste moord die gepleegd wordt en zeker niet de laatste. Flo heeft het gevoel steeds achter de feiten aan te lopen en dat de moordenaar haar steeds een stap voor is. Het duurt lang voordat Flo de moordenaar in het vizier krijgt, maar ze blijft nog met tal van vragen zitten. Alle vermoorde personen lijken niets met elkaar te maken te hebben, maar waarom zijn ze toch allemaal op de Noord/Zuid lijn vermoord?

Een verhaal wat je blijft triggeren en wanneer je denkt het antwoord te weten komt er weer een plottwist, die je op een totaal ander been zet.

Naast de moordonderzoeken heeft Flo ook nog een persoonlijke kwestie op te lossen. Berichtjes en filmpjes die naar haar gestuurd worden over iets dat gebeurd is in haar jeugd, iets wat Flo ver weg geduwd heeft, maar waarvan ze nog steeds nachtmerries heeft. Alleen bij haar beste vriendin Mary, die net als Casey ook naar Amerika is vertrokken, kan ze via skype haar angsten en frustraties kwijt.

Een verhaal wat een zeer spannende tv serie zou kunnen worden. Ik zag het hele verhaal echt gebeuren. Enkele zinnen waren soms wat verwarrend om te lezen, maar dat was alleen in het begin en wat niet helemaal duidelijk was in het verhaal of de blauwe zwaailichten nu wel of niet afgeschaft waren op privé voertuigen, maar verder is het verhaal heel goed doordacht en laat het je mee denken van het begin tot het einde. Vanaf bladzijde 300 raakte het verhaal mij diep en liepen de tranen over mijn wangen. Een beslissing die Flo dan moet nemen waarvan het kippenvel op mijn armen stond.

De plot is zodanig dat je blij bent met de afloop, maar eigenlijk ook het einde van de vraag, die er nog hangt, niet wil weten. Een geweldige thriller die me zeer zeker naar meer verhalen over inspecteur Flo laat verlangen. Een geweldige mustread heeft Lidewij Martens hier neer gezet.

Lieve leesgroet Caroline