Bloemen van de duisternis – Tatiana de Rosnay “Dit zorgt er bij mij voor dat soms de rillingen over mijn rug lopen als ik laat doordringen waar het verhaal allemaal daadwerkelijk overgaat.”

Bloemen van de duisternis – Tatiana de Rosnay

“Geen extreem lange, moeilijke zinnen of alinea’s maar vlotte, soepel verlopende zinnen die gemakkelijk voortkabbelen in mijn lezersbrein.”

Auteur(s) : Tatiana de Rosnay

Uitgeverij : Ambo Anthos

ISBN : 9789026352560

Taal : Nederlands

Uitvoering : Paperback

Aantal pagina’s : 291

Verschijningsdatum : juli 2020

Achterflap

Clarissa, een schrijver met een getroebleerd verleden, verlaat na een afschuwelijke ontdekking haar echtgenoot. Ze vindt een nieuw appartement via CASA, eigenaar van een gewild complex dat exclusief bestemd is voor kunstenaars. Maar al snel krijgt ze het gevoel dat iemand haar continu bespiedt; dromen en werkelijkheid beginnen in elkaar over te lopen. Clarissa wordt steeds labieler. Wie zit er achter CASA? Aangemoedigd door haar kleindochter gaat Clarissa zelf op onderzoek uit, maar haar dochter vreest dat haar moeder de grip op de werkelijkheid verliest. Is Clarissa inderdaad een fragiele schrijver met te veel fantasie, of is ze een beangstigende waarheid op het spoor?

Bloemen van de duisternis van Tatiana de Rosnay is een indringende roman over de macht van kunstmatige intelligentie, vanuit het perspectief van drie generaties vrouwen, tegen de achtergrond van het Parijs van de nabije toekomst.

Mijn leeservaring

De boeken van Tatiana de Rosnay trekken altijd mijn aandacht. In het verleden heb ik eerder verschillende titels van haar gelezen en ik ben altijd positief over haar verhalen en verwondert over haar mooie schrijfstijl. Via onze boekenblog ‘Mustreads or Not’ kreeg ik deze keer de kans om haar nieuwste boek, ‘Bloemen van de duisternis’, te lezen en te recenseren.

De cover van dit boek vind ik persoonlijk erg mooi. Het witte vrouwelijke silhouet gespiegeld, omringd door kleurrijke stralen die uitwaaieren als bloembladen. De kleuren bestaan uit onder andere zacht roze, blauw, rood, oranje op een donkere achtergrond. In het hart van de bloem een donker gat waaruit in lichtblauw de titel naar voren komt. De overige tekst, zoals de auteursnaam, in wit complementeert en maakt het geheel. De boekrug en achterzijde hebben een zachte blauwtint als achtergrond waarop de tekst in wit, licht oranje en zwart goed te lezen is. Door het kleurgebruik passen beide zijdes ook weer bij de frontcover.

“Boeken lieten je nooit in de steek. Ze waren er altijd voor je.”  

Vanaf de eerste regels die ik las in dit boek merkte ik wederom dat de schrijfstijl van Tatiana de Rosnay prettig leest. Geen extreem lange, moeilijke zinnen of alinea’s maar vlotte, soepel verlopende zinnen die gemakkelijk voortkabbelen in mijn lezersbrein. Ondersteund door de hoofdstukken opdeling en overige opmaak van de tekst. Ik ervaar een fijn leesritme tijdens het lezen van dit boek. Toegankelijke bewoording voor een serieus verhaal. Hierdoor lees ik het boek snel, maar wel bedachtzaam, uit.

“Een ander beeld, dat van een nijvere bij die twee verschillende bijenkorven met zijn waardevolle stuifmeel voedt, vond Clarissa ook mooi.”

Het is een ander soort verhaal dan ik eerder van deze schrijfster gelezen heb door de futuristische kant. Het geheel voelt realistisch ook al speelt het zich af in een verdere toekomst doordat er hedendaagse politieke problematiek aangehaald wordt. Dit zorgt er bij mij voor dat soms de rillingen over mijn rug lopen als ik laat doordringen waar het verhaal allemaal daadwerkelijk overgaat. Hierdoor is het niet alleen een mooi, intrigerend fictief verhaal maar bevat het ook een duidelijk aanwezige spanningsboog van begin tot eind en een stuk besef over hoe de wereld er nu aan toe is. Ik blijf geboeid doorlezen omdat ik wil weten hoe het verder gaat met de hoofdpersoon Clarissa en haar persoonlijke ontdekkingstocht ontvouwt.

“Waar bestaat ons leven uit, Clarissa? Uit een mozaïek van liefde, verlangens, berouw, voorbijgaande momenten, en de sporen die deze wereld achterlaat op onze gevoelens, ons intieme leven, onze dromen.”

De personages voelen voor mij echt, ik leef met Clarissa mee door wat zij meemaakt en moet doorstaan in het boek. Zowel heden als verleden komen aanbod en haar trauma verwerking vind ik prachtig om te volgen. Tatiana heeft haar weergegeven als een vrouw die ik zou kunnen kennen of zelf zou kunnen zijn in de toekomst. Juist dit inlevingsgedeelte maakt het nog ietwat spannender en enigszins griezelig tijdens het lezen. Ook de familieleden die aanbod komen, zoals de kleindochter, zijn zo tastbaar als personen die in de nabije toekomst je naasten kunnen zijn. En dan Clarissa’s kat, tja wat kan ik daar als enorme kattenliefhebber over zeggen, heerlijk om in zo’n boek, wat toch wel een ietwat beangstigende toekomst neerzet, alsnog zo’n lieflijk karakteristiek huisdier tegen te komen.

Door het hoge realiteitsgehalte, technologie die we al kennen in een basic vorm en de sterke beschrijving van de contreien waarin zich alles afspeelt kan ik alles gemakkelijk voor me zien. Ook dit spreekt weer voor de verbeeldingskracht en schrijfstijl van de schrijfster als je het mij vraagt.

“Een donderbui naderde boven de zee, voorafgegaan door enorme zwarte schaduwen die over het zilverkleurige water werden geworpen, als lange, vervaarlijke vingers die naar hen toe gleden, als die bloemen van duisternis die in haar hoofd zaten.”

Dit is weer een verhaal wat mij lang bij zal blijven, ik niet snel zal vergeten en wat ik van harte aanraad bij mij mede leesliefhebbers. Wat mij nog meer doet beseffen dat ik al de boeken van Tatiana wil lezen. Juist door de diversiteit in haar verhalen zullen de boeken van de Rosnay mij nooit vervelen.      

Lieve leesgroet, Elsa.