De dieren van Lockwood Manor – Jane Healey “De weg naar volledig jezelf zijn is tenslotte een hele opgave en zeker in die tijd absoluut niet de makkelijkste en vanzelfsprekend.”

De dieren van Lockwood Manor – Jane Healey

“Door al deze facetten samen te voegen bevond ik me al lezende daadwerkelijk in die tijd en zag ik het allemaal moeiteloos voor me afspelen.”

Auteur(s) : Jane Healey

Uitgeverij : Cargo

ISBN : 9789403117010

Taal : Nederlands 

Uitvoering : Paperback

Aantal pagina’s : 348

Verschijningsdatum : oktober 2020

Achterflap

Augustus 1939. Vanwege het uitbreken van de oorlog krijgt de dertigjarige Hetty Cartwright de opdracht om alle opgezette dieren van een natuurhistorisch museum in Londen te evacueren naar Lockwood Manor. Het oude vervallen landhuis is echter volledig ongeschikt als bewaarplaats voor de waardevolle collectie. De driftbuien van Lord Lockwood en een plaag van muizen en ratten bezorgen Hetty slapeloze nachten.

Maar als de dieren op onverklaarbare wijze verplaatst worden, of zelfs compleet verdwijnen, begint Hetty helemaal onrustig te worden. Ze heeft het gevoel dat iets, of iemand, haar door de donkere gangen achtervolgt. Lucy, de dochter van Lord Lockwood, lijkt de sleutel te zijn tot alle geheimen van Lockwood Manor. Ze heeft last van ernstige paniekaanvallen en woont, na de dood van haar moeder, al jaren afgezonderd in het oude landhuis.

Mijn leeservaring

Toen ik de cover van dit boek zag was ik gelijk verliefd door de rijkelijke illustraties en klassieke uitstraling. Daarnaast raakte de achterflaptekst direct de juiste snaar bij mij. Doordat er gesproken wordt over een natuurhistorisch museum ( ik ben zelf ooit afgestudeerd als conservator & museoloog), op onverklaarbare wijze verplaatsende opgezette dieren (ik hou van mysterieuze & griezelige zaken) en een oud vervallen landhuis zijn de perfectie combinatie toch? In ieder geval slaat mijn fantasie dan al op hol en ben ik daardoor direct heel benieuwd geworden naar het inhoudelijke verhaal.

“Zal ik erg veranderd zijn als de oorlog voorbij is, vroeg ik me af, en hoe zal het museum er dan aan toe zijn? Hoeveel muren zullen er nog overeind staan?”

Terwijl ik begon met lezen merkte ik dat sfeer van eind jaren dertig, rondom de tijd van uitbreken van de tweede wereld oorlog, goed overkomt. Onder andere door de setting en de uiteenzetting van het tijdsbestek. Tevens door alle personages, de onderlinge verhoudingen tussen man, vrouw en personeel. En uiteraard de toegepaste schrijfstijl en dus bewoording van Jane Healey. Door al deze facetten samen te voegen bevond ik me al lezende daadwerkelijk in die tijd en zag ik het allemaal moeiteloos voor me afspelen.

“Lockwood Manor stond al eeuwenlang op deze plek, maar het grootste gedeelte van het huis in zijn huidige staat was gebouwd in de negentiende-eeuwse jacobethaanse stijl.”

Echter ervaarde ik het verhaal in zijn geheel als traag voortvloeiend. Niet zo verrassend en afwisselend in gebeurtenissen als ik gehoopt had. Het mag dan weliswaar een roman zijn, toch had ik er op de één of andere manier meer van verwacht. Dat zowel hoofdpersonages Hetty als Lucy het moeilijk hebben voert de boventoon en alles speelt zich grotendeels af op het landhuis Lockwood Manor. Dit is uiteraard ook geheel de bedoeling gezien de achterflaptekst maar toch had ik een boeiender verhaal verwacht met meer intriges, griezeligheid en onvoorziene uitspattingen. Vooral door de prikkelende samenvatting op de achterzijde van het boek.

“Ik zat daar zwijgend, met een dikke keel, en ik moest op mijn lip bijten om niet in huilen uit te barsten.”       

Toch wil ik het verhaal zeker niet geheel afkraken. Dit is het romandebuut van Jane Healey en er zit absoluut meer potentie in haar manier van schrijven vermoed ik. Daarbij denk ik dat er een grote groep lezers veel meer van dit verhaal zullen genieten dan ik. Wellicht door de nostalgie van vervlogen tijden en de herinnering die opgeroepen wordt?

“In het duister waren hun verbleekte kleuren nog verder vervaagd tot zwarte vegen.” 

De personages in dit boek zijn wel degelijk intrigerend neergezet. Het is een bijzondere weg die beide dames afleggen. Gevuld met verdriet, nieuwsgierigheid, verwerking, moeilijke gedachtes enzovoort. Juist dat zorgt voor enige herkenning bij mij als lezeres. De weg naar volledig jezelf zijn is tenslotte een hele opgave en zeker in die tijd absoluut niet de makkelijkste en vanzelfsprekend. Dit onderdeel maakte het verhaal voor mij toch nog enigszins boeiend.

Lieve leesgroet, Elsa.

Dit boek is ook te lezen met het Kobo-plus abonnement! #thekobolife @Kobobooks.com