Goede buren – Mattias Edvardsson “Een beeldend verhaal met goed uitgewerkte personages, eenvoudige setting, goed plot”

Mattias Edvardsson – Goede buren.

Een buurt waar men een beetje op elkaar let en er gezamenlijk feestjes gehouden worden, wie wil daar niet wonen? Alleen kan je soms beter niet alles weten!     

• Auteur: Mattias Edvardsson
• Uitgever: Luitingh Sijthoff
• Nederlands 
• 1^e druk: oktober 2020
• 9789024583317
• Paperback 
• 376 pagina’s

Recensie

Wanneer Micke en Bianca Andersson verhuizen naar een buitenwijk van Stockholm, zijn ze beiden blij met deze stap. Ze laten het verleden achter zich en leggen de focus op het heden. Als ze hun buren beter leren kennen, komen er wat barstjes in hun net nieuw opgebouwde leven. Wanneer Bianca echter zwaar gewond raakt, lijkt niets meer wat het was! Een gewoon leven, in een gewone buurt, lijkt ineens niet meer zo gewoon. Is er eigenlijk nog wel iets gewoon?

Als je de achterflap leest denk je misschien dat het gezin van Micke centraal staat en zeker de hoofdpersonages zijn. Toch is dit maar ten dele waar! Ook het één ouder gezin van Jacqueline, haar zoon en haar los-vaste vriendje staan centraal. Je krijgt sympathie voor de moeder die vindt dat haar zoon al jaren tekort wordt gedaan, en hierdoor zijzelf ook. Natuurlijk neemt een moeder het altijd op voor haar kinderen, dat is zeer begrijpelijk, en zeker ook noodzakelijk, vooral als het gaat om kinderen die misschien net even anders zijn dan anders. Dat ook moeders niet altijd hun eigen kinderen begrijpen is misschien jammer, maar wel vrij normaal. Wanneer er een nieuw gezin in een buurt komt wonen, is het fijn als dit gezin in de buurt wordt opgenomen. Dat je de deur niet plat hoeft te lopen bij elkaar om toch goede buren te zijn snapt iedereen. Toch?

Maar al snel blijkt dat er onderling spanningen spelen. Dat er geroddeld wordt is niet leuk, maar niet geheel onlogisch. Dat er vooroordelen spelen onderling, is zeker niet fijn, , maar wel menselijk. Toch?

Ook dat niet iedereen alles weet van iedereen, en dat je daardoor dus een scheef beeld kan krijgen van het geheel, is normaal en logisch.

Het eerste boek van Mattias Edvardsson, Een heel gewoon gezin, heb ik niet gelezen. Maar ik kan me zo voorstellen dat Mattias Edvardsson met het voorgaande boek direct op het idee kwam voor Goede buren. In dit boek worden meerder gezinnen, een heel buurtje, beschreven. Ogenschijnlijk ook allemaal gewone gezinnen. En grotendeels waren ze dit ook! Jacqueline had het als alleenstaande moeder van een zoon die in zijn omgeving niet begrepen werd best moeilijk! Dat zou iedereen zich in kunnen denken. Als je door hebt dat je kind misschien niet zo is als de meeste kinderen is dit niet leuk. Als hij hierdoor vaak gepest wordt, zelfs door volwassenen wordt weggezet als lastig, dan is dat niet alleen voor het betrokken kind moeilijk, maar zeker ook voor de moeder. Dat zelfs Jacqueline haar zoon lang niet altijd begrijpt heeft ze zelf ook niet altijd door.

Ik vind dat alle personages die er toe doen, erg goed gestalte hebben gekregen! Zelf ben ik altijd geïnteresseerd in ‘speciale’ personages zoals in dit verhaal de jongen met mogelijk ASS (Autismespectrumstoornis). En deze knul en zijn moeder snap ik! Ik ben zo’n moeder, maar dan eerder met antipathie voor alcohol. Als Mattias Edvardsson geen vader is van een kind met ASS, dan heeft hij zich in elk geval geweldig goed ingeleefd! Ik vond het een mooi en spannend verhaal, met een goed plot op het einde!

Lieve leesgroet Carla Kooijman-van Bakel