Het museum van gevonden voorwerpen – Emma Zegers
“Diede, de hoofdpersoon in het verhaal, is een meisje die ik gelijk in mijn hart sluit.”
Auteur(s) : Emma Zegers
Uitgeverij : Dutch Venture Publishing
ISBN : 9789492585769
Taal : Nederlands
Uitvoering : Paperback
Aantal pagina’s : 239
Verschijningsdatum : mei 2021
Achterflap
Diede heeft het syndroom van Asperger, een rijbewijs dat ze niet gebruikt en kleptomane neigingen. Thuis gaat de meeste aandacht naar haar eveneens autistische broertje, waardoor het meestal niet zo gezellig is. Stiekem kan ze dan ook niet wachten tot de zomervakantie weer voorbij is.
Robin heeft bij zijn verhuizing niet meer meegenomen dan de kleding die hij aanhad en een tas vol studieboeken. De relatie met zijn familie is door de reden van de verhuizing flink onder druk komen te staan. Het liefste zou hij gewoon alles vergeten.
Zullen ze bij elkaar iets vinden wat ze zelf niet hebben?
Mijn leeservaring
‘Het museum van gevonden voorwerpen’ is een boek wat mij gelijk aansprak vanwege het hoofdthema autisme en wat ik gelijk al opmerkte door de achterflaptekst is dat er verschillende varianten aanbod komen in het verhaal plus daarnaast andere problematiek. Ik vind het belangrijk dat er meer openheid komt over alle vormen van autisme en dat het stigma eraf gaat dat je niet normaal zou kunnen functioneren in de maatschappij. Vooraf was ik dus al erg benieuwd naar dit YA verhaal geschreven door Emma Zegers.
“Om de een of andere reden doet dat me aan mezelf denken, al klinken de woorden iets te dramatisch om helemaal van toepassing te zijn.”
Zodra ik begin met lezen heeft het verhaal mij in zijn greep. Het leest heel gemakkelijk voor mij en is merkbaar vanuit eigen beleving en gevoel geschreven. De schrijfstijl verloopt vlot, met bewoording die past bij het YA genre en de hoofdpersonages in het boek. Ervaringsdeskundigheid van de schrijfster komt absoluut door en is voor mij ook een herkenbare weergave van een autisme vorm, in dit geval Asperger.
“De anekdote komt zo onverwacht dat ik er weer eens een opmerking uit flap zonder na te denken.”
Diede, de hoofdpersoon in het verhaal, is een meisje die ik gelijk in mijn hart sluit. Ze doet me denken aan mijn vriendinnen en aan mezelf. Wat er allemaal voor zorgt dat ik met haar meeleef en me goed kan verplaatsen in haar situatie. Ook Robin, de andere hoofdpersoon, is een jongen die ik gelijk mag en zie worstelen met zijn eigen problemen. Door hun problematiek ontvouwt zich een boeiend verhaal wat ik met grote interesse volg tot de laatste pagina. Het is zeker niet alleen maar dramatisch hoor, juist de droge humor maakt me geregeld aan het lachen. Sommige situaties zijn nu eenmaal onbedoeld hilarisch en tegelijkertijd leerzaam op een grappige manier. Daarbij komt er hoopvolle doorzettingsvermogen en liefde bij kijken op diverse vlakken. Is het gewoon een leuk, vlot verhaal wat bij vlagen zo oprecht voelt dat het lijkt alsof je er direct bij betrokken bent.
“En ik leef nog. Misschien is er dan toch nog hoop voor me.”
De titel en cover passen perfect bij het inhoudelijke verhaal waar ik ontzettend van genoten heb. Hoe leuk ook dat je achterin het boek kennis maakt met de schrijfster zelf en ik mijn gevoel over de ervaringsdeskundigheid bevestigd zie. Hiermee krijg ik nog meer respect voor de gehele weg die er naar toe geleid heeft dat ‘Het museum met gevonden voorwerpen’ nu in fysieke vorm voor mij ligt. Een boek wat thuis hoort in de jeugdliteratuur.
Lieve leesgroet, Elsa.
Dit boek is ook te lezen met het Kobo-plus abonnement! #thekobolife @Kobobooks.com
Mustreads or Not 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.