Slaap maar zacht – Linda Jansma  ”Meerdere spannende verhaallijnen komen samen als verschillende soorten vuurwerk: samen veroorzaken ze één grote knal aan het einde!”

Linda Jansma – Slaap maar zacht.

Op een Intensive Care wil je niet tijdelijk verblijven, maar als je er toch bent, hoop je in elk geval dat je niets te vrezen hebt van het verplegend personeel!

• Auteur: Linda Jansma
• Uitgever: De Crime Compagnie.
• Nederlands 
• 1^e druk: augustus 2021
• Paperback 
• 9789461095299
• 300 pagina’s

Recensie

Als je wakker wordt, begint je nachtmerrie….Slaap maar zacht! Lekker sarcastisch deze combinatie!

Op de IC-afdeling ligt een man in coma. Niemand weet wie hij is of waar  hij vandaan komt.

Maud van Oort werkt op deze afdeling en de grote onbekende is haar verantwoording tijdens haar diensten. Terwijl ze een professionele band met de patiënt heeft kan ze er toch niet veel aan doen dat ze zich ook persoonlijk verbonden voelt met de man die ze Tom is gaan noemen. Tijdens haar diensten gebeuren er echter vreemde zaken en in eerste instantie begint Maud zelf ook te twijfelen aan haar handelen. Maar uiteindelijk is ze er zeker van dat haar geen blaam treft.

Richard Valentijn is belast met het onderzoek naar de onbekende en zijn collega Eva Rodenbach helpt hem hierbij. Zodra er besloten wordt dat ze het programma ‘Opsporing verzocht’ inschakelen komt er toch nog een tip binnen. Voordat ze deze tip echter hebben kunnen onderzoeken is de tipgeefster overleden. Heeft dit wel te maken met het onderzoek?

Meestal neem ik de cover gewoon voor lief. Het is voor mij niet bepalend. Tenminste, als ik fan ben van de auteur, maakt de cover mij niet uit en lees ik zelfs de achterflap niet eens. Toch kan ik een mooie, opvallende of krachtige cover zeker wel waarderen! En de cover van Slaap maar zacht vind ik echt geweldig, minimalistisch maar tegelijk zo krachtig!

Slaap maar zacht begint met een korte proloog, dit zet direct de toon, maar pas veel later is deze proloog te plaatsen.

Het verhaal vervolgt vanuit diverse perspectieven, die van Maud en van haar kinderen Finn en Tara, van rechercheur Richard en collega Eva, en als laatste van Caristiena Stefano, een verpleegkundige die eigenlijk uit Italië komt.

Alle verhaallijnen worden in korte en snelle hoofdstukken duidelijk uit de doeken gedaan. Van sommige verhaallijnen snap je direct de samenhang, de verhaallijn van Finn loopt een beetje ‘uit de pas’ maar geeft het geheel iets extra’s: pubers hebben nu eenmaal ook een heel ander en eigen leven naast het gezinsleven.

Linda Jansma weet de aandacht heel goed vast te houden en haar schrijfstijl zorgt dat je bij alles een duidelijk beeld hebt. Aan het einde komen alle verhalen prachtig bij elkaar: zoals je zou hebben als je verschillende soorten vuurwerk  tegelijk aansteekt met een grote knal tot gevolg! Een heerlijke mustread!

Lieve leesgroet, Carla Kooijman