#aanrader·Mustread·Recensie van Carla·Recensies·Thriller·Thrillerserie

Dode hoek – M.W. Craven  “Deel vier in een geweldige serie! Spanning, goede plot-opbouw en -uitwerking plus een vleugje humor!”

M.W. Craven  – Dode hoek.

  • Auteur: M.W. Craven  
  • Uitgever: Luitingh Sijthoff
  • Nederlands
  • januari 2023
  • 9789024598922
  • 414 pagina’s

Rechercheur Washington Poe en Tilly Bradshaw staan in Dode hoek weer voor een aantal raadsels. Het begint eigenlijk al als Poe bij een moord geroepen wordt die gepleegd is in een aftands bordeel in Carlisle. Waar Poe normaal achter seriemoordenaars aan gaat, lijkt dit meer op een uit de hand gelopen ruzie. Hij snapt dan ook eigenlijk niet waarom hij erbij is geroepen. Toch is er nadrukkelijk gevraagd om Poe bij deze moord in te schakelen. Poe en Tilly onderzoeken de zaak natuurlijk toch, zoals is opgedragen, maar raken, zo lijkt het, steeds verder van een oplossing verwijderd. Ook als ze er achter komen dat er een verband bestaat tussen een bankoverval van een paar jaar geleden en deze moord worden ze er nog niet veel wijzer van; er ontstaan steeds meer vragen!

Dode hoek, alweer het vierde deel in de serie rondom de enorm eigenwijze en vasthoudende Poe en sociaal onhandige, ietwat naïeve en mega-computertalent Tilly. Het boek gaat voortvarend van start met een gemaskerde misdaad. Je snapt natuurlijk dat hier op teruggekomen gaat worden, maar dat duurt nog wel even. De korte hoofdstukken en het complexe motief maakt dat het heerlijk spannend leest. Craven vind ik geweldig in zijn omschrijvingen, niet langdradig wel heel beeldend, en zelfs met goed gedoseerde humor. Ik kan ook genieten van de personages, natuurlijk van Poe, die scherp uit de hoek kan komen, het altijd op zijn eigen manier wenst te doen en voor niemand wijkt! En zeker ook van Tilly, een personage die cyber-technisch een hoog IQ heeft maar tegelijkertijd alles heel letterlijk opvat en sociaal meer dan onhandig te noemen is. Al heeft ze op dit laatste vlak, je zou bijna helaas zeggen, bijgeleerd. De ínteracties’ tussen Poe en Tilly leveren geregeld een glimlach op mijn gezicht. Maar ik vind dat ook de andere personages goed uit de verf komen, waarvan we er zeker nog een aantal kennen uit vorige delen. Wat ik zo goed vind van Craven is dat zijn personages niet inwisselbaar zijn. Hij geeft ze een eigen ‘gezicht’ en ‘stem’ waardoor je ze niet door elkaar haalt. Craven is daar zeer bedreven in!

Wat ik eerlijk gezegd niet snap is dat deze serie nog niet is verfilmd! Volgens mij leent deze serie zich daar heel goed voor! Maar goed, dat komt misschien nog wel! Mij rest verder niet anders te zeggen dan dat ik Dode hoek, maar eigenlijk de hele serie iedere thriller-liefhebber kan aanraden!

Lieve leesgroet, Carla Kooijman